انجام رابطه جنسی دهانی در حال حاضر بسیار گسترده شده است. ما در این مطلب خطرات و عوارض مختلف آن و راه‌های پیشگیری را مرور می‌کنیم.
در طول سال‌های گذشته، رابطه جنسی دهانی به عنوان فعالیتی "تقریبا غیر قابل ذکر" در نظر گرفته می‌شد. اما این روزها تحقیقات نشان می‌دهد که اکثر افراد گاهی اوقات به آن می‌اندیشند. در سال ۲۰۱۳، نظرسنجی ملی نگرش جنسی و رفتار‌های جنسی (NATSAL) اعلام کرد که در همه گروه‌های سنی (به غیر از بیش از ۶۵ سالگی)، اکثر مردم گزارش کرده‌اند که گاهی اوقات رابطه جنسی دهانی داشته‌اند. به عنوان مثال، ۷۱ درصد از بزرگسالان جوان (۱۶ تا ۲۴ ساله) گزارش دادند که در سال گذشته رابطه جنسی دهانی را تجربه کرده‌اند و ۸۰ درصد از افراد ۲۵ تا ۳۴ ساله هم همین را گفتند؛ بنابراین این گونه به نظر می‌رسد که این نوع رابطه بسیار رواج پیدا کرده و به طور گسترده‌ای به عنوان بخشی از یک رابطه جنسی شناخته می‌شود.
با این حال بسیاری از مردم نگران عوارض رابطه دهانی هستند و این سوال برای آن‌ها مطرح است که آیا این مدل از رابطه جنسی می‌تواند به انتقال عفونت و بیماری‌های عفونی و به خصوص ابتلا به ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) در ناحیه گلو منجر شود یا نه. در این مقاله ما به خطرات مختلف رابطه دهانی خواهیم پرداخت.
رابطه جنسی دهانی چیست؟
اول بگذارید "رابطه جنسی دهانی" را معنی کنیم و تعریفی از آن ارائه دهیم. این رابطه می‌تواند جنبه‌های مختلفی را در بر گیرد.
گاهی اوقات ایجاد رابطه دهانی به تحریک دهانی نواحی تناسلی بانوان شامل؛ واژن و یا کلیتوریس با لب و زبان شریک تعبیر می‌شود.
این رابطه می‌تواند به شکل تحریک آلت تناسلی مرد توسط شریک جنسی با به کار گیری دهان و معمولا به شکل لیسیدن یا مکیدن باشد.
هم چنین مکیدن یا تحریک نوک سینه‌ها نیز نوع دیگری از رابطه دهانی محسوب می‌شود که البته این نوع از رابطه دهانی تقریبا هیچ عارضه‌ای به استثنای موارد نادر ابتلا به سیفلیس ندارد.
رابطه دهانی-مقعدی نیز نوع دیگری از رابطه دهانی می‌باشد که شامل تحریک عصبی ناحیه مقعد به وسیله زبان می‌باشد. از آنجا که ناحیه مقعد ناحیه تمیزی نیست، شکی نیست که این نوع از رابطه به انتقال میکروب‌ها به دهان منتهی می‌شود.
عوارض رابطه دهانی و خطر عفونت HIV و ابتلا به ایدز
از آنجا که سهم بزرگی از نگرانی‌ها در مورد عفونت‌های مربوط به رابطه دهانی به احتمال انتقال ویروس HIV بر می‌گردد، وزارت بهداشت انگلیس از یک تحقیق جامع برای بررسی این موضوع استفاده کرده است. نتایج این تحقیق به صورت ذیل است.
احتمال انتقال ویروس اچ آی وی از طریق رابطه دهانی وجود دارد.
هر دو نوع رابطه دهانی در تحریک آلت تناسلی زن و مرد می‌تواند منجر به انتقال این ویروس شود.
میزان انتقال این ویروس در برقراری رابطه دهانی-مقعدی بسیار بالاتر است.
زخم دهان و لثه می‌توانند خطر انتقال ویروس را افزایش دهد.
شواهدی وجود ندارد که دهانشویه‌ها بتوانند خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهند.
استفاده از کاندوم یا "سد‌های دندانی" در طول رابطه جنسی دهانی می‌تواند احتمال ابتلا به عفونت را کاهش دهد، اما آن را از بین نمی‌برد.
همان طور که مشاهده می‌کنید، هر چه اقدامات احتیاطی انجام دهید همیشه خطر انتقال HIV در طول رابطه جنسی دهانی وجود دارد. با این حال اگر شما و یا شریکتان مبتلا به ویروس نباشید بدیهی است که نمی‌توانید آلوده شوید.
سایر عفونت‌های منتقله بوسیله رابطه دهانی (STD)
عوارض رابطه دهانی که می‌تواند عفونت‌های منتقله از طریق رابطه دهانی باشد، به صورت کوتاه STD نامیده می‌شوند. متخصصین بر این عقیده هستند که اگر یکی از زوجین مبتلا به نوعی از STD باشد، خطر ابتلا برای فرد مقابل وجود دارد. در ادامه می‌توانید با انواع این عفونت‌ها آشنا شوید.
سوزاک: گونوره یا سوزاک، یک بیماری STD معمولی است که می‌تواند در طول رابطه دهانی به گلو وارد شود. این عفونت در گلو رشد می‌کند، تکثیر می‌شود و می‌تواند باعث التهاب و گاهی درد شود. اما اغلب هیچ نشانه‌ای را به وجود نمی‌آورد و فرد فقط آن را حمل می‌کند.
سیفلیس: این بیماری از طریق دهان منتقل شده و بیشتر در نواحی تناسلی و مقعد ظاهر می‌شود، اما در موارد نادر می‌تواند نوک سینه‌ها و زبان و لب‌ها را نیز درگیر کند. با این حال، جالب است بدانید که در بسیاری از کشور‌های اروپای غربی، سیفلیس برای سال‌ها بسیار غیر معمول بوده است. اما در انگلستان در سال ۲۰۱۴، ۳۳ درصد افزایش تعداد آلودگی‌ها گزارش شد که از این میزان در مجموع ۴۳۱۷ مورد از آن مردان بودند. در واقع تنها حدود ۲۵۰ مورد در میان زنان وجود داشت. یک واقعیت قابل توجه این است که ۸۶ درصد مردان مبتلا به سیفلیس در سال ۲۰۱۴ مردان همجنس گرا بودند.
کلامیدیا: کلامیدیا یکی از اشکال باکتری‌های کوچک تناسلی است که در طی سال‌های اولیه قرن ۲۱ میلادی در بین جوانان دارای فعالیت جنسی تقریبا همه گیر شده است. برآورد شده است که در برخی از نقاط بریتانیا حداقل ۱۰ درصد از جوانان بالغ دچار این عفونت هستند. این باکتری گاهی اوقات در نمونه‌های گرفته شده از گلو یافت می‌شود و می‌تواند از طریق دهان و دندان منتقل شود. توجه داشته باشید که اگر کلامیدیا در گلو، دهان یا بینی ایجاد شود، می‌تواند باعث عفونت‌های مختلف به خصوص در چشم شود. در سال ۲۰۱۰ برخی پزشکان هشدار دادند که رابطه جنسی دهانی ممکن است باعث ایجاد یک نوع عفونت چشمی کلامیدیائی شود که در درمان منظم با قطره‌های چشمی معمول در درمان عفونت‌های چشمی درمان نمی‌شود.
تبخال‌ها: عفونت ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یکی از رایج‌ترین عفونت‌های دستگاه تناسلی و همچنین دهان است. دو نوع ویروس تبخال وجود دارد. نوع ۱ عمدتا باعث ایجاد زخم‌های سرد در لب و دهان می‌شود و نوع ۲ باعث ایجاد تاول‌هایی در ناحیه تناسلی می‌شود.
در گذشته تصور می‌شد که تبخال تناسلی تقریبا به طور انحصاری توسط نوع ۲ ایجاد می‌شود، اما در سال‌های اخیر معلوم شده است که بسیاری از زخم‌های تبخال بر روی آلت تناسلی مرد و یا لب‌های واژن در واقع توسط ویروس نوع ۱ ایجاد می‌شود.
تبخال تناسلی با ایجاد تاول‌هایی بر روی آلت تناسلی مرد و یا سایر قسمت‌های دستگاه تناسلی زن مشخص می‌شود. این تاول‌ها به سرعت زخمی می‌شوند و زخم‌های کوچک و دردناک ایجاد می‌کنند. این ویروس هم چنین می‌تواند باعث التهاب گلو و تشکیل زخم در گلو در اثر انتقال به دهان شود. این ویروس بسیار عفونی است و معمولا از طریق جنسی انتقال می‌یابد. با این حال چند گزارش از انتقال از طریق رابطه جنسی دهانی نیز وجود دارد. اگر دچار هر نوع از ویروس تبخال گشته‌اید، از ایجاد رابطه دهانی، هر نوع رابطه جنسی دیگر و حتی بوسیدن افراد خودداری نمایید.
عفونت‌های منتقله از طریق رابطه دهانی - مقعدی
باکتری‌های روده‌ای: همانطور که پیش از این ذکر شد، رابطه دهانی-مقعدی احتمال انتقال میکروب‌های ناحیه دفع از قبیل سالمونلا، شیملا و کمپیلوباکتر را باعث می‌شود. این دسته از بیماری‌های باکتریایی باعث درد شدید معده، اسهال و تب می‌شوند.
هپاتیت A: کلمه "هپاتیت" به معنی "التهاب کبد" است. هپاتیت A یک عفونت ویروسی رایج است که می‌تواند باعث ایجاد زردی و درد شکم شود. این ویروس معمولا تهدید کننده زندگی نیست، اگرچه افراد مبتلا می‌توانند دوره بیماری سختی داشته باشند. این ویروس اغلب در غلظت‌های بالای مدفوع یافت می‌شود و تقریبا ناگزیر در پوست ظاهرا تمیز ناحیه مقعد افراد آلوده وجود دارد و می‌تواند به راحتی از طریق رابطه دهانی-مقعدی منتقل شود.
هپاتیت B: هپاتیت B نیز عفونت ویروسی است که در کشور‌های گرم و مدیترانه‌ای رایج‌تر است، البته نرخ رشد آن در سایر کشور‌ها نیز در حال رشد است. این بیماری به ویژه در میان افرادی که رابطه جنسی دارند و در میان مصرف کنندگان مواد مخدر وجود دارد. ویروس هپاتیت B می‌تواند یک التهاب کبدی بسیار جدی، بالقوه کشنده با آسیب‌های مزمن کبدی ایجاد کند.
این ویروس از طریق تلقیح خون آلوده، با به اشتراک گذاری سوزن تزریق و استفاده پزشکی از محصولات خون آلوده منتقل می‌شود. ذرات ویروس در مایع منی، مدفوع و بزاق و همچنین خون وجود دارند. شواهد واضحی وجود دارد که این ویروس می‌تواند از طریق مقاربت واژن و مقعد منتقل شود، اما ثابت نشده است که آیا از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می‌شود یا خیر. با این حال قطعا به صورت تئوری خطر آن بسیار بالا است.
هپاتیت C:هپاتیت C یکی دیگر از عفونت‌های ویروسی است که به نحوی مشابه با هپاتیت B منتشر می‌شود و اغلب مصرف کنندگان مواد مخدر درگیر آن هستند. برخی از افراد مبتلا به عفونت هپاتیت C از طریق محصولات خون مانند انتقال خون، قبل از روش‌های غربالگری مناسب در دهه ۱۹۸۰ آلوده شدند. در سال ۲۰۱۳، در یک مطالعه در ایالات متحده گزارش شده است که خطر ابتلا به هپاتیت C از طریق هر گونه رابطه جنسی، از جمله دهانی، کم است. اما اگر HIV مثبت باشید ممکن است احتمال ابتلا بیشتر باشد.
عوارض رابطه دهانی و ابتلا به سرطان
در سال ۲۰۱۰ گزارشی مبنی بر رشد سلول‌های سرطانی در ناحیه حنجره فردی با تجربه موارد زیاد رابطه دهانی منتشر گردید. منطقه اطراف طناب‌های صوتی فرد پوشیده از رشته‌های نازک و سفید رنگی با منشا ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) بود که صحبت کردن را برای فرد مشکل کرده بود. از آن زمان به بعد به طور فزاینده‌ای مشخص شده است که نرخ بالای عفونت‌های دهان با افزایش بروز سرطان گلو و دهان ارتباط دارد.
ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) توسط بسیاری از افراد منتقل می‌شود. حدود ۱۷۰ سویه مختلف از آن وجود دارد. بعضی از آن‌ها می‌توانند زگیل‌هایی مانند زگیل‌های تناسلی ایجاد کنند. برخی دیگر نیز می‌توانند سرطان، به ویژه سرطان گردن رحم و همچنین سرطان مقعد ایجاد کنند. به گفته انجمن آمریکایی تحقیقات سرطان، بیش از ۵۰ درصد از تمام سرطان‌های دهان در حال حاضر مربوط به HPV هستند؛ گرچه سهم عمده دیگر مربوط به استعمال تنباکو و مصرف الکل می‌باشد.
راه‌های پیشگیری و در امان ماندن از عوارض رابطه دهانی
با توجه به آنچه گفته شد و شواهد موجود مبنی بر تاثیر رابطه دهانی بر روی خطر ابتلا به دامنه گسترده‌ای از عفونت‌های باکتریایی، ویروسی و سرطان‌ها، واضح است که هم مردان و هم زنان باید سعی در پیروی از سیاست‌های کاهش خطرات و پیشگیری داشته باشند. در ادامه مطلب می‌توانید با راهکار‌های کاهش خطرات رابطه دهانی آشنا شوید.
اجتناب از رابطه جنسی دهانی تنها راه مطمئن و بی چون و چرای جلوگیری از عفونت‌های تناسلی با مسیر دهانی است؛ اما چون رابطه دهانی بخش مهمی از ایجاد لذت در رابطه را شامل می‌شود، این توصیه غیر عملی است. در اولین قدم پایبندی به اصول اخلاقی در ارتباط زناشویی و جلوگیری از روابط بدون چارچوب، مهمترین عامل در کاهش خطر ابتلا به انواع عفونت‌های جنسی است. همچنین استفاده از انواع روش‌های محافظتی از قبیل: کاندوم و سد دندانی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. تزریق واکسن ضد HPV در کاهش خطر ابتلا به انواع عفونت‌های HPV نیز موثر می‌باشد.
درمان
اگر شما نگران این هستید که ممکن است در معرض ابتلا به بیماری‌های منتقله از راه جنسی باشید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. با یک چکاپ ساده و نمونه برداری از بافت گلو برای آزمایشات بعدی می‌تواند به شما در درک وضعیت سلامتی خود در این زمینه اطمینان دهد.