سیستم تولید مثل زنان
تخمدانها، لولههای فالوپ، رحم، دهانه رحم و واژن (کانال واژن) سیستم تولید مثل را تشکیل میدهند.
زخم دهانه رحم یک التهاب دهانه رحم، انتهای رحم و سمت دهانه رحم که به مهبل میرسد.
علائم احتمالی زخم دهانه رحم شامل خونریزی بین دورههای قاعدگی، درد هنگام مقاربت و یا در طول معاینه دهانه رحم و حالت غیر طبیعی واژن است. با این حال، ممکن است که زخم دهانه رحم بدون هیچ علائم و نشانهای باشد.
اغلب زخم دهانه رحم از یک عفونت منتقله از راه جنسی، از جمله کلامیدیا یا گنوره ناشی میشود. زخم دهانه رحم میتواند از علل غیر عفونی نیز رشد کند. برای درمان موفقیت آمیز زخم دهانه رحم باید علت التهاب را تشخیص داد.)
علائم زخم دهانه رحم
اغلب موارد زخم دهانه رحم علائم و نشانه ای را نشان نمی دهد و تنها ممکن است درصورتی که برای دلایل دیگری به پزشک خود مراجعه کرده اید بعد از معاینه لگن شما، پزشک از این بیماری باخبر شود. اگر علائم و نشانهای دارید، ممکن است شامل موارد زیر باشند:
زمان ملاقات با دکتر
در صورت داشتن این علائم:
-
ترشح مکرر و غیر عادی واژن
-
خونریزی غیر عادی واژینال
-
درد در هنگام مقاربت
علل زخم دهانه رحم
علل احتمالی زخم دهانه رحم عبارتند از:
اغلب، عفونتهای باکتریایی و ویروسی که سبب ایجاد زخم دهانه رحم میشوند، از طریق تماس جنسی منتقل میشوند. زخم دهانه رحم میتواند منجر به عفونتهای منتقله از راه جنسی (STI)، از جمله گونوره، کلامیدیا، تریکومونایز و تبخال تناسلی شود.
آلرژی به اسپرمیسیدهای ضد بارداری و یا لاتکس شدن در کاندوم ممکن است به زخم دهانه رحم منجر شود. واکنش به محصولات بهداشتی زنانه، مانند دوش یا دئودورانت زنانه، همچنین میتواند باعث ایجاد سرویسی شود.
رشد بیش از حد برخی از باکتریهایی که معمولا در واژن وجود دارند (واژینوز باکتریایی) میتواند منجر به سرویسیت شود.
عوامل خطر زخم دهانه رحم
در صورت داشتن این موارد شما در معرض خطر ابتلا به زخم دهانه رحم هستید:
-
مشارکت در رفتارهای جنسی خطرناک، مانند رابطه محافظت نشده، رابطه با شرکای متعدد یا رابطه جنسی با کسی که در رفتارهای پر خطر قرار دارد
-
مقاربت جنسی در سنین اولیه
-
سابقه عفونت های منتقله از راه جنسی داشته باشید
عوارض زخم دهانه رحم
دهانه رحم شما به عنوان یک مانع از ورود باکتریها و ویروسها به داخل رحم جلوگیری میکند. وقتی که دهانه رحم آلوده میشود، خطر زیادی وجود دارد که عفونت به رحم شما منتقل شود.
زخم دهانه رحم ناشی از گنوره یا کلامیدیا می تواند به پوشش رحم و لوله های فالوپ منتهی شود و منجر به بیماری التهابی لگن (PID)، عفونت اندام تناسلی زن می شود که اگر درمان نشود، می تواند باعث ناباروری شود.
زخم دهانه رحم همچنین میتواند خطر ابتلای زن به HIV را از یک شریک جنسی آلوده افزایش دهد.
جلوگیری از زخم دهانه رحم
برای کاهش خطر ابتلا به زخم دهانه رحم از عفونتهای منتقله، هر بار که سکس دارید، از کاندوم استفاده کنید. کاندوم در برابر گسترش STI ها، مانند گونوره و کلامیدیا که میتواند منجر به زخم دهانه رحم شود، بسیار موثر است. داشتن یک رابطه دراز مدت که در آن هر دو متعهد به داشتن رابطه جنسی با یکدیگر هستند، میتواند شانس شما را برای گرفتن STI کاهش دهد.
تشخیص زخم دهانه رحم
برای تشخیص زحم دهانه رحم، پزشک شما احتمالا شما را معاینه میکند که شامل موارد زیر است:
-
معاینه لگن: در طول معاینه ، دکتر شما لگن شما را برای هرگونه تورم و حساسیت چک میکند. او همچنین میتواند با قرار دادن اسپکولوم (ابزاری برای باز کردن واژن) در واژن شمادیواره های بالایی، پایینی و جانبی مهبل و دهانه رحم را ببیند.
-
جمع آوری نمونه آزمایش: در یک فرآیند شبیه به آزمایش پاپ اسمیر، پزشک شما یک نمونه از مایعات دهانه رحم و واژن را برداشته و سپس برای آزمایش عفونت نمونه رابه آزمایشگاه می فرستد. آزمایشات آزمایشگاهی نیز ممکن است بر روی یک نمونه ادرار انجام شود.
درمان زخم دهانه رحم
شما برای زخم دهانه رحم که ناشی از واکنش آلرژیک به محصولاتی مانند اسپرمیسیت (ماده اسپرم کش) یا محصولات بهداشتی زنانه میباشد نیازی به درمان ندارید. اگر شما مبتلا به زخم دهانه رحم که ناشی از عفونت منتقله جنسی (STI) هستید، شما و شریک جنسی خود به درمان نیاز دارید، اغلب با داروهای آنتی بیوتیک قابل درمان میباشد. آنتی بیوتیکها برای STI هایی مانند گونوره، کلامیدیا یا عفونتهای باکتریایی، از جمله واژینوز باکتریایی تجویز میشوند.
اگر شما تبخال تناسلی دارید، پزشک شما ممکن است داروهای ضد ویروسی را تجویز کند، که به کاهش دفعات بروز علائم زخم دهانه رحم کمک می کند. با این حال، هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد. هرپس یک بیماری مزمن است که ممکن است در هر زمان به شریک جنسی شما منتقل شود.
پزشک شما همچنین ممکن است تکرار تست زخم دهانه رحم که ناشی از گونوره یا کلامیدیا می باشد را به شما توصیه کند.
برای جلوگیری از عفونت باکتریایی ، تا زمانی که درمان شما توسط پزشک متخصص به پایان نرسیده است ، با شریک زندگی خود رابطه جنسی برقرار نکنید.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
زخم دهانه رحم ممکن است به طور تصادفی در طول معاینه عادی لگن تشخیص داده شود و اگر به علت عفونت نباشد، نیازی به درمان ندارد. با این حال، اگر علائم واژینال غیر عادی مشاهده کرده که مجبور به مراجعه به پزشک شدید حتما به یک پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید.
مواردی که قبل از مراجعه به پزشک متخصص باید صورت گیرد:
-
از استفاده از تامپون اجتناب کنید
-
دوش واژینال نگیرید
-
نام شریک زندگی خود و تاریخهایی که روابط جنسی داشتهاید را بدانید
-
لیستی از تمام داروها یا مکملهایی که مصرف میکنید را یادداشت کنید
-
آلرژیهای خود را بشناسید
-
سوالات خود را بنویسید
برخی از پرسش های اساسی عبارتند از:
-
چگونه این شرایط را دریافت کردم؟
-
آیا باید دارو مصرف کنم؟
-
آیا محصولاتی وجود دارد که شرایط من را درمان کند؟
-
آیا شریک زندگی من باید آزمایش شود یا درمان شود؟
-
اگر علائم من بعد از درمان دوباره انجام شود چه باید بکنم؟
-
در آینده برای جلوگیری از زخم دهانه رحم چکار باید کنم؟ و...
سوالات پزشک متخصص
پزشک شما احتمالا شما را معاینه میکند که ممکن است شامل معاینه لگن و تست پاپ اسمیر باشد. او ممکن است یک نمونه مایع از واژن یا دهانه رحم شما جهت آزمایش بردارد.
پزشک همچنین ممکن است از شما سوالاتی در مورد وضعیتتان بپرسد، مثلا:
-
شما چه علائم واژینالی تجربه میکنید؟
-
آیا شما در معرض مشکلات ادراری مانند درد در هنگام ادرار هستید؟
-
چه مدتی این علائم را داشتهاید؟
-
آیا شما از نظر جنسی فعال هستید؟
-
آیا شما یا همسرتان تا به حال یک عفونت منتقله از راه جنسی داشتهاید؟
-
آیا در هنگام مقاربت دچار درد یا خونریزی هستید؟
-
آیا شما دوش واژینال داشتهاید یا از محصولات بهداشتی زنانه استفاده کردهاید؟
-
آیا باردار هستید؟
-
آیا شما دارویی بدون تجویز پزشک برای بهبود علائم خود مصرف کردهاید؟