عفونت‌های مخمری و کنترل بارداری

عفونت‎های مخمری بر اثر رشد بیش از حد مخمر، که به نام کاندیدیازیس نیز شناخته می‌شود در واژن زنان ایجاد می‎گردد. کاندیدا ارگانیسمی است که سبب ایجاد عفونت مخمری می‎شود.

کاندیدیاز به طور معمول در مقادیر کم در واژن وجود دارد اما گاهی از اوقات بیش از حد رشد می‎کند، که این سبب بروز علایم عفونت مخمری می‎شود.

یک ریسک شایع دچار شدن به عفونت مخمری نوع کنترل بارداری مورد استفادۀ زنان است.

این موضوع مهم است که بدانیم استفاده از پیشگیری کننده‎های حاملگی سبب ایجاد عفونت مخمری در زنان نمی‎شود. در عوض، کنترل بارداری ممکن است محیط واژن را به شکلی تغییر دهد که احتمال ابتلاء به این نوع عفونت در زن افزایش یابد.

کنترل بارداری هورمونی

کنترل بارداری هورمونی شامل ترکیبی از استروژن و پروژسترون است. استفاده از این هورمون‎ها می‌تواند باعث ایجاد اختلال در تعادل هورمونی طبیعی بدن شود و سبب کمک به رشد مخمر گردد.

اعتقاد بر آن است که استروژن در قرص‎ها، پچ‎ها و حلقه‎های کنترل بارداری می‎تواند باعث شود تا واژن قند بیشتری ایجاد کند. این قندها منبع غذایی مخمرهای ساکن در واژن هستند و سبب رشد بیش از حد آنها می‎شوند.

کنترل بارداری حائل

ضد بارداری‎های فیزیکی و حائل شکل نیز می‎توانند سبب رشد بیش از حد مخمر شوند.

ژل‎ها و کرم‎های اسپرم‎کُش می‎توانند تعادل باکتری‎های ساکن در واژن را دگرگون کنند، که این سبب آسان‌تر شدن رشد مخمر می‎شود. همچنین، استفاده از ژل‎ها یا کرم‎ها می‎تواند محیط مرطوبی ایجاد کند که باعث سریع‌تر شدن رشد کاندیدیازیس می‎شود.

اسفنج‎های واژینال، دیافراگم‏ها، دستگاه‌های داخل رحمی(IUDs)، و دیگر دستگاه‎هایی که داخل رحم قرار می‎گیرند نیز می‎توانند خطر رشد مخمر و عفونت را تقویت کنند.

دیگر ریسک فاکتورهای عفونت‌های مخمری

در کنار گزینه‎های کنترل بارداری یک زن، دلایل دیگری نیز برای ایجاد رشد بیش از حد کاندیدیاز وجود دارد:

• برخی آنتی‎بیوتیک‎ها:

آنتی‎بیوتیک‎ باکتری‎های مضر درون بدن را نابود می‎کنند اما همچنین می‎تواند باکتری‎های سالم موجود در واژن را نیز که به حفظ میزان نرمال مخمر کمک می‌کنند، از بین ببرند.

• سطح قند خون کنترل نشده:

مخمر گرایشی به ایجاد در محیط‎های پرقند دارد، بنابراین فرد دچار دیابت تشخیص داده نشده یا با کنترل ضعیف در ریسک بالاتری برای ابتلا به عفونت مخمری قرار دارد.

• ضعف سیستم ایمنی:

افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف ممکن است در کنترل مقادیر زیاد باکتری یا مخمر دچار مشکل باشند.

• بارداری:

بارداری سبب ایجاد یک محیط دارای میزان زیاد استروژن می‎شود، که مشابه موردی است که فرد کنترل بارداری استروژن زیاد یا درمان جایگزینی هورمون دریافت می‎کند. این می‎تواند به افزایش ریسک عفونت مخمری منجر شود.

• فعالیت جنسی:

اگرچه فعالیت جنسی سبب عفونت مخمری نمی‎شود، می‎تواند به گسترش عفونت میان شرکای جنسی کمک کند.

علایم عفونت مخمری

اغلب زنان با علایم عفونت‎های مخمری آشنا هستند. بر مبنای اعلام مرکز منابع زنان بهداشت ملی، تقریباً 75 درصد تمامی زنان در طول زندگی خود دستکم یک بار دچار عفونت مخمری می‎شوند.

علایم در این مورد می‎تواند شامل موارد زیر باشد:

• خارش و ناراحتی واژینال

• ترشحات واژنی سفید رنگ شبیه به پنیر خامه‎ای

• سوزش اطراف دهانۀ رحم

• احساس خشکی یا درد در هنگام سکس

• سرخی یا ورم بیرون واژن یا والوا

این علایم می‎توانند گاهی از اوقات مشابه دیگر عفونت‎های واژن باشند، بنابراین مراجعه به‌ پزشک برای زنان مهم است، مخصوصاً اگر زنی پیشتر دچار عفونت مخمری نشده باشد. دکتر می‎تواند تأیید کند عفونت پدید آمده ناشی از انواع جدی‎تر عفونت نیست.

درمان

اغلب عفونت‎های مخمری به سادگی و با استفاده از داروهای غیر نسخه‎ای درمان می‎شوند. قرص‌ها و کرم‎های ضد قارچ در ترکیبات مختلف در دسترس هستند، بنابراین دنبال کردن دستور مصرف درج شده روی بسته‌بندی دارو یا صحبت با پزشک ضروری است.

در مورد عفونت مخمری ساده داروهایی مثل کلوتریمازول و میکونازول معمولاً بسیار مؤثرند.

هر فرد دچار عفونت مخمری باید در طول درمان خود برای پیشگیری از انتقال عفونت به شریک جنسی خویش از مقاربت جنسی خودداری کند.

همچنین برخی داروهای مخصوص عفونت مخمری می‎توانند تأثیر کنترل‌کننده‎های بارداری شامل کاندوم‎های لاتکس و دیافراگم‎ها را کاهش دهند.

چه هنگامی باید به متخصص زنان مراجعه کرد

اگر فرد در طول سال چند بار دچار عفونت مخمری شود و داروهای غیر نسخه‎ای مؤثر نباشند، وی باید برای ارزیابی وضعیت خود به متخصص زنان مراجعه کند.

دکتر ممکن است انجام تست‎های تشخیصی را توصیه کند تا مطمئن شود که بروز علایم ناشی از رشد زیاد کاندیدیاز است.

دکترها ممکن است یک داروی خوراکی به نام بلوکونازول (دیفلوکان) را برای کمک به خلاصی از شر عفونت به بیمار توصیه کنند. در عین حال و در صورت ضرورت ممکن است دکتر یک دوره درمان موضعی قوی‎تر یا طولانی‎تر را توصیه کند.

اگر عفونت مخمری مسبب علایم نباشد، این امکان وجود دارد که دکتر درمان متناسب با وضعیت را توصیه کند.

اگر دکتر به نقش کنترل بارداری مورد استفادۀ زن در بروز و برگشت عفونت‎های مخمری مظنون باشد، می‎تواند نوع جایگزینی را برای کنترل بارداری تجویز کند یا به زن در یافتن گزینه‎های بهتر کمک کند.

پیشگیری از عفونت‌های مخمری

در کنار تغییر نوع کنترل بارداری کارهای دیگری هست که زنان می‎توانند در کاهش ریسک ابتلا به عفونت‎های مخمری انجام دهند. این کارها از جمله شامل موارد زیر است:

• پوشیدن لباس زیر نخی

• پوشیدن زیرجامه‎، شورت یا دامن راحت و گشاد

• اجتناب از پوشیدن زیرجامه یا جوراب شلواری تنگ و سفت

• خشک و تمیز نگه داشتن ناحیۀ واژن

• تعویض فوری لباس کارهای خیس یا لباس‎های شنا

• اجتناب از نشستن داخل وان

• اجتناب از مصرف غیر ضروری آنتی‎بیوتیک

• محدود کردن مصرف قند

• استفاده از صابون‎ها و مواد شویندۀ طبیعی

• اجتناب از پوشیدن شلوار جین مگر بنا به ضرورت

• خشک کردن خود پس از حمام کردن با کشیدن حوله از قسمت جلو به عقب

زنانی که مکرراً دچار عفونت‌های مخمری می‎شوند باید نام محرک‎های احتمالی بروز عفونت مثل داروهای آنتی‎بیوتیک یا صابون‎های شیمیایی را در صورت امکان ثبت کنند. اگر زنان بدانند که چه چیز محرک بروز عفونت مخمری می‎شود پرهیز از آن برایشان آسان‎تر خواهد بود.

اغلب زنان  در مقطعی از زندگی خود دچار عفونت مخمری می‎شوند. برخی از اشکال کنترل باردای می‎توانند ریسک ابتلا به عفونت مخمری را افزایش دهند یا امکان بازگشت این عفونت‎ها را در زنان بالا ببرند.

اگر زن یا پزشک وی به این نکته مظنون باشند که نوع کنترل بارداری زن به سلامت واژن وی آسیب می‎زند، تغییر برند یا نوع کنترل باردای می‏تواند به کاهش ریسک ابتلا بیشتر به عفونت‌های مخمری کمک کند.