لیومیوم و پولیپ رحمی تومورهای بسیار شایعی است.
لیومیوم های رحمی که گاه به نام میوم ها یا فیبروم های رحم نیز نامیده می شوند، تومورهای خوش خیم رحم هستند. لیومیوم و پولیپ رحمی تومورهای بسیار شایعی است که اغلب خانم‌ها اطلاعی از وجود آن در رحمشان ندارند و به طور اتفاقی هنگام معاینه یا انجام سونوگرافی متوجه این توده‌ها می‌شوند. نیاز به دستکاری ندارند و فقط وقتی به درمان یا جراحی نیاز پیدا می‌کنند که باعث آزار بیمار شوند.
لیومیوم رحمی:
لیومیوم و پولیپ رحمی تومورهای بسیار شایعی است که اغلب خانم‌ها اطلاعی از وجود آن در رحمشان ندارند و به طور اتفاقی هنگام معاینه یا انجام سونوگرافی متوجه این توده ها می‌شوند.
البته در تعدادی از خانم‌ها هم دارای علامت بوده و آن هم خونریزی‌های غیرطبیعی رحمی است.
لیومیوم‌ها تقریبا در یک نفر از هر دو زن بالای 35 سال دیده می‌شود. به نظر می‌رسد چاقی، تخمک‌گذاری‌های نامنظم (خونریزی‌های بی‌نظم) و زمینه ژنتیکی (ابتلای مادر، خواهر و دختر) درصد ابتلا را بالا می‌برد.
علائم لیومیوم های رحمی:
1- 80-70 درصد بیماران بدون علامت هستند و طی یک معاینه لگنی یا در سونوگرافی کشف می شوند.
2- خونریزی قاعدگی سنگین: شایع ترین علامت در فیبروم می باشد و در یک سوم بیماران علامت دار، رخ می دهد.
3- دیسمنوره: درد در موقع پریود.
4- علائم ادراری و روده ای: لیومیوم بزرگ موجب فشار بر احشای مجاور شده و می تواند یبوست و تکرر ادرار ایجاد نماید.
5- چنانچه فیبروم در ورودی لوله های رحم یا سرویکس (دهانه رحم) قرار گیرد ممکن است باعث نازایی شود.
6- فیبروم زیر مخاطی باعث اختلال در لانه گزینی جنین و به دنبال آن نازایی شود.
7- گاه حتی فیبروم می تواند باعث انسداد متناوب روده ای شود یعنی روده کوچک می تواند بین فیبرومهای پایه دارِ روی رحم، گیر کند و باعث انسداد روده شود.
روش های تشخیص لیومیوم:
1- تعداد زیادی از لیومیوم ها با معاینه لگن تشخیص داده می شود. در معاینه دو دستی یک رحم بزرگ و نامنظم وسفت قابل لمس می باشد.
2- سونوگرافی از راه شکم یا واژن بهترین شیوه جهت تشخیص می باشد.
3- MRI و روش های دیگر تشخیصی درصورت لزوم کمک کننده می باشند
درمان لیومیوم به عوامل مختلفی بستگی دارد
انواع روش های درمان لیومیوم:
درمان لیومیوم به چند عامل بستگی دارد که شامل سن بیمار، نزدیکی به زمان یائسگی، علائم بیمار و نظر بیمار می باشد.
1- تحت نظر قرار دادن بیمار:
درمان لیومیوم رحمی در وهله اول عبارتست از تحت نظر قرار دادن و پیگیری بیماران. برای اطمینان از اینکه تومور رشد سریع ندارد باید در ابتدا هر 3 تا 6 ماه بیمار معاینه شود. اندازه رحم در پرونده بیمار ثبت شود و محل قرار گرفتن لیومیوم باید ترسیم گردد. در صورت عدم رشد تومور فواصل معاینه را به یک سال افزایش می دهند.
در صورت وجود علائم ضعیف و غیرمسئله ساز می توان به طور علامتی درمان نمود. منوراژی با OCP های استروژن پایین و یا NsAID(داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی) نظیر ممتامیک اسید تا حدودی کمک کننده خواهد بود.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.
2 ـ درمان جراحی
درمان اصلی لیومیوم جراحی است که از طریق میومکتومی (برداشتن میوم) و یا هیسترکتومی انجام می شود. در آنها که تمایل به بچه دار شدن دارند و یا جراحی بزرگ را نمی توانند تحمل کنند میومکتومی انجام می شود.
اندیکاسیون های جراحی عبارتند از:
1. رشد سریع تومور
2. خونریزی شدید و مقاوم به درمان
3. درد شدید لگن یا دسمینوره ثانویه
4. وجود علائم فشاری (نظیر تکرر یا احتباس ادرار)
5. نازایی
6. زمانی که میوم اندازه رحم را به اندازه رحم 12 هفته یا بزرگتر رسانده باشد.
7. رشد تومور بعد از یائسگی
نکته:
این روش های درمان کلی و صرفا جهت اطلاع شما می باشد و تاکید می گردد بهترین درمان را از پزشک متخصص مربوط دریافت نمایید
تاثیر لیومیوم رحمی در بارداری:
لیومیوم رحمی بندرت باعث نازایی اولیه می‌شود، اما می‌تواند باعث سقط جنین شود و این هم به دلیل لانه‌گزینی نامناسب جفت در حاشیه یا روی لیومیوم است. اغلب خانم‌هایی که لیومیوم دارند در بارداری مشکل خاصی برایشان به وجود نمی‌آید، ولی زایمان زودرس در این گروه از مادران باردار دور از انتظار نیست و گاهی نیز به دلیل بزرگ بودن لیومیوم و قرارگیری نامناسب جنین داخل رحم ممکن است جنین دچار محدودیت رشدی شود.