انواع مختلفی از قارچ ها در بدن ما زندگی می کنند و بیشتر آنها بدون ایجاد علائم قابل توجهی رشد می کنند. با این حال، گاهی اوقات، این قارچ ها می توانند باعث عفونت ها و بیماری هایی شوند که کنترل آن ها دشوار است. یکی از این بیماری‌ها عفونت قارچی است که می‌تواند نواحی حساس بدن را حتی در مرحله حساسی مانند بارداری تحت تأثیر قرار دهد.
کاندیدیاز ولوواژینال که معمولاً به عنوان عفونت مخمری شناخته می شود، بیشتر توسط ارگانیسم کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود، اگرچه دو پاتوژن دیگر، کاندیدا گلابراتا و کاندیدا تروپیکالیس نیز می توانند درگیر باشند.
عوامل رایجی که زنان را در معرض خطر ابتلا به این عفونت قرار می دهد شامل بارداری، دیابت، آنتی بیوتیک های طیف گسترده، قرص های ضد بارداری، کورتیکواستروئیدها و اختلالات نقص ایمنی است.
در اینجا برخی از سوالات متداول در مورد بارداری و عفونت قارچی وجود دارد که به سوالات شما پاسخ می دهد.
عفونت قارچی در بارداری چیست و آیا شایع است؟
عفونت قارچی در دوران بارداری یک بیماری شایع است که کاندیدیازیس نیز نامیده می شود. این بیماری با خارش، درد و سوزش در واژن و لابیا مشخص می شود و همچنین با ترشحات سفید یا کرمی، به خصوص در سه ماهه دوم بارداری همراه است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها تخمین می زند که تقریباً 75 درصد از زنان حداقل یک بار در طول زندگی خود عفونت های قارچی را تجربه می کنند و این عفونت در دوران بارداری شایع ترین است. برخی از تغییرات فیزیولوژیکی بدن در دوران بارداری، زنان را نسبت به سایر دوره های زندگی خود مستعد ابتلا به عفونت قارچی بارداری می کند.
اگرچه عفونت های مخمری هیچ تأثیر عمده ای بر روی جنین متولد نشده ندارند، اما کنترل آنها در دوران بارداری دشوار است و می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی برای زنان شود. بنابراین، اگر در دوران بارداری چنین علائمی را تجربه می‌کنید، راه ایده‌آل این است که در مورد آن اطلاعات کسب کنید تا بتوانید آن را با پزشک متخصص خود در میان بگذارید.
علل عفونت قارچی در بارداری
افزایش سطح استروژن:
سطوح بالاتر استروژن در بدن در دوران بارداری باعث تحریک تولید گلیکوژن توسط واژن می شود. از آنجایی که مخمر از گلوکز تغذیه می کند، رشد و تکثیر آنها را راحت می کند. مطالعات همچنین نشان می دهد که استروژن چسبیدن راحت تر مخمر به دیواره های واژن را تسهیل می کند که باعث رشد آنها می شود.
داروها و آنتی بیوتیک ها:
احتمال ابتلا به عفونت قارچی نیز در صورت مصرف مکرر آنتی بیوتیک در مدت چند ماه یا چند سال افزایش می یابد. داروهای تجویزی که برای کشتن باکتری‌های مورد نظر مصرف می‌شود، بر تعادل باکتری‌های محافظی که در واژن زندگی می‌کنند نیز تأثیر می‌گذارد، بنابراین به مخمر اجازه می‌دهد تا بیش از حد رشد کند.
قند خون بالا:
زنان مبتلا به بیماری های دیابتی یا کسانی که در دوران بارداری به دیابت بارداری مبتلا می شوند، تمایل بیشتری به عفونت های قارچی دارند. آنها احتمالاً دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند که آنها را مستعد ابتلا به عفونت های قارچی و سایر بیماری ها می کند.
رابطه جنسی:
حتی اگر عفونت قارچی به عنوان یک بیماری مقاربتی در نظر گرفته نمی شود، فعالیت جنسی می تواند باعث عفونت قارچی شود. در مواردی که شریک جنسی مبتلا به عفونت باشد، ممکن است در حین مقاربت به شما منتقل شود.
قرص های ضد بارداری:
این احتمال وجود دارد که مصرف قرص های ضدبارداری قبل از بارداری بر سطح هورمونی شما در دوران بارداری تأثیر بگذارد. تغییرات در سطوح هورمونی بر ترشحات واژن تأثیر می گذارد و باعث عدم تعادل در سطوح pH می شود که ممکن است رشد مخمر را تسهیل کند.
پاکسازی داخل واژن:
این فرآیند پاکسازی داخل واژن با استفاده از محلول مایع است. فعالیتی که توسط بسیاری از زنان انجام می شود. اگرچه برای بهداشت شخصی انجام می شود، اما مطالعات نشان می دهد که دوش گرفتن می تواند شانس عفونت های واژن را افزایش دهد، کاندیدیازیس یکی از این موارد است. پزشکان به شدت توصیه می کنند که از دوش در دوران بارداری خودداری کنید زیرا فلور طبیعی واژن را از بین می برد و رشد بیش از حد پاتوژن ها را تسهیل می کند.
علائم مخمر در دوران بارداری
زمانی که دچار عفونت قارچی می شوید، علائم معمولا تا زمانی که درمان نشوند آزاردهنده هستند. علائم عبارتند از:
-
خارش، درد، سوزش، قرمزی و احساس سوزش در واژن و لابیا که بسته به شدت می تواند با تورم نیز همراه باشد.
-
لکوره، که یک ترشح بی بو واژینال است که ظاهری شبیه پنیر سفید، خامه‌ای دارد.
-
ناراحتی یا درد در هنگام مقاربت جنسی
-
احساس سوزش هنگام ادرار کردن
-
بوی بدی که شبیه بوی مخمر آبجو یا نان است
چگونه عفونت قارچی را تشخیص دهیم؟
از آنجایی که بسیاری از علائم فیزیکی مربوط به عفونت قارچی با بیماری های مقاربتی مانند سوزاک، کلامیدیا و تریکومونیازیس مشترک است، مهم است که آن را توسط پزشک خود بررسی کنید. در کلینیک پزشک، یک سواب ساده واژینال برای گرفتن نمونه ای از ترشحات یا ترشحات واژن انجام می شود که زیر میکروسکوپ آنالیز می شود.
بر اساس این آزمایش و یک معاینه فیزیکی ساده، پزشک می تواند عفونت را تشخیص دهد. در موارد بسیار کمی که تشخیص مشکل است، سواب ممکن است برای تجزیه و تحلیل کشت و تایید مثبت ارگانیسم عامل به آزمایشگاه فرستاده شود.
چگونه عفونت قارچی را در دوران بارداری درمان کنیم؟
اگر می خواهید بدانید که چگونه در دوران بارداری از شر عفونت قارچی خلاص شوید، اولین گزینه مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک است. مورد دیگر استفاده از درمان های خانگی است که در صورت تشخیص زودهنگام عفونت می تواند در شروع عفونت استفاده شود. استفاده از کرم های بدون نسخه و ضد قارچ بدون تجویز پزشک توصیه نمی شود و مصرف داروهای خوراکی نیز توصیه نمی شود.
درمان عفونت مخمری:
بر اساس درجه عفونت، پزشک داروهای ضد قارچی را تجویز می کند که به صورت موضعی استفاده می شود. از آنجایی که داروهای خوراکی با افزایش خطر ابتلا به اختلالات مادرزادی مانند اوتیسم در کودک شما مرتبط است، تجویز نمی شوند. حتی در موارد نادری که تجویز می شوند، فقط بعد از سه ماهه دوم یا سوم یا بعد از زایمان و در دوران شیردهی است.
درمان رشد بیش از حد مخمر یک فرآیند سه مرحله ای است که شامل موارد زیر است:
-
تحت کنترل درآوردن رشد بیش از حد یا کشتن قارچ
-
مصرف پروبیوتیک ها برای بازگرداندن تعادل باکتری های خوب که از عفونت های مخمری جلوگیری می کنند
-
خوردن یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی
-
دوره عمل شامل استفاده از کرم های واژینال مانند کلوتریمازول و میکونازول است تا زمانی که علائم شروع به کاهش کنند. درمان ها بیش از دو هفته طول نمی کشد و باید برای اطمینان از عدم بازگشت عفونت کامل شوند.
اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از عفونت قارچی در دوران بارداری
اگرچه عواملی مانند عدم تعادل هورمونی و ترشحات واژن وجود دارند که تحت کنترل شما نیستند، برخی اقدامات پیشگیرانه وجود دارد که می توانید برای به حداقل رساندن احتمال ابتلا به عفونت انجام دهید. در اینجا چند نکته برای جلوگیری از عفونت قارچی وجود دارد:
-
با پوشیدن لباس های زیر نخی گشاد که گردش هوا را تسهیل می کند، ناحیه تناسلی را خشک نگه دارید
-
از صابون‌های با بوی شدید، حمام‌های حباب‌دار و اسپری‌های نزدیک ناحیه تناسلی خودداری کنید زیرا ممکن است ناحیه آسیب‌دیده را تحریک کرده و شرایط را تشدید کنند.
-
مطمئن شوید که بلافاصله دوش بگیرید و پس از فعالیت هایی مانند شنا و ورزش، خود را کاملا خشک کنید. برای مدت طولانی در لباس حمام مرطوب یا خیس ننشینید
-
هنگام پاک کردن ناحیه تناسلی، همیشه از جلو به عقب پاک کنید. پاک کردن پشت به جلو احتمال عفونت را افزایش می دهد
-
یک رژیم غذایی سالم و متعادل با مقدار زیادی میوه و سبزیجات و غلات کامل داشته باشید و در عین حال از مصرف غذاهای چرب و قند پرهیز کنید.
-
از پوشیدن لباس زیر یا لباس خواب در هنگام خواب خودداری کنید
-
از دوش گرفتن خودداری کنید
عوارض عفونت مخمری
عفونت قارچی درمان نشده در دوران بارداری می تواند باعث ناراحتی زیادی شود حتی اگر خطرناک نباشد. در برخی موارد، عوارض بسیار جدی‌تر ناشی از سایر عفونت‌ها یا STD می‌تواند به اشتباه به عنوان عفونت قارچی خوانده شود و در نتیجه مورد توجه قرار نگیرد. این می تواند مشکلات جدی برای شما و کودکتان ایجاد کند.
دو مورد از متداول ترین سوالاتی که برای زنان باردار مبتلا به این عفونت پرسیده می شود عبارتند از:
آیا برای کودک من مضر است؟
عفونت مخمری روی کودک در حال رشد تأثیری ندارد. با این حال، اگر در زمان زایمان به عفونت قارچی مبتلا شده باشید، ممکن است نوزاد هنگام عبور از کانال زایمان به آن مبتلا شود. این منجر به عفونت قارچی دهان نوزاد به نام برفک می شود. با لکه های سفید روی دهان، سقف دهان، پهلو و زبان مشخص می شود. اگرچه این عفونت شدید نیست، اما در دوران شیردهی ممکن است عود کند. به راحتی با داروهای ضد قارچ برای نوزاد و پماد برای مادر قابل درمان است.
آیا شریک زندگی من در طول رابطه جنسی به آن مبتلا می شود؟
احتمال نادر است اما عفونت می تواند بین شرکای جنسی منتقل شود. اگر شریک مرد علائمی مانند قرمزی، خارش، بثورات یا سوزش داشت، بهتر است در طول درمان از رابطه جنسی خودداری کنید.
نتیجه
اگرچه این بیماری خطر جدی برای سلامتی ندارد، اما عفونت قارچی یک محرک رایج در دوران بارداری است. اقدامات پیشگیرانه و درمانی ساده را برای اطمینان از کاهش احتمال ابتلا به این بیماری اتخاذ کنید و در صورت انجام حتما به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.