عفونت و ناباروری مدتهاست که باهم در ارتباط هستند. عفونت‌هایی که بدون علامت هستند آسیب بیشتری در پی دارند. زیرا کمبود و یا نبود علائم، مانع از مراجعه به موقع بیمار نزد پزشک می‌شود. در نتیجه این مساله منجربه آسیب مزمن به اندام های لگن می‌شود. در واقع، مدیریت به موقع عفونت های مقاربتی یا سایر عفونت ها در جلوگیری از آسیب، ناتوانی، درد مزمن لگن موثر است. در آخر نیز به حفظ قدرت باروری کمک زیادی می کند.
بررسی نقش عفونت‌ها در ناباروری زنان
عفونت سالپنژیت در حدود %۱۵ از زنان در سن باروری اتفاق می افتد. %۵/۲ از همه زنان در اثر سالپنژیت در سن ۳۵ سالگی نابارور می‌شوند. امروزه ارگانیسم های غالب، موجوداتی از نوع چامیدیا هستند. عفونت مزمن باعث ایجاد علائم ناچیز و آسیب بیشتر می شود. باز هم، تعداد زیادی از بیماران مبتلا به عفونت لگن که منجر به ناباروری آنها می شود عفونتشان تشخیص داده نمی شود. التهاب مزمن دهانه رحم و آندومتر، تغییر در ترشحات دستگاه تناسلی و اختلالات ساختاری مانند سینیچای داخل رحمی همگی در ناباروری زنان نقش دارند.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.
اپیدمیولوژی عفونت ها و ناباروری
تقریباً ۳۵٪ از زنانی که مشکل ناباروری دارند، دچار تغییرات پس از التهاب مجاری تخلیه یا صفاق اطراف می شوند که در عملکرد توبو تخمدان تداخل ایجاد می کند. بیشتر این تغییرات ناشی از عفونت است.متأسفانه، تأثیر عوارض عفونت بر ناباروری نتیجه بی بند و باری جنسی و محبوبیت روش های اشتباه پیشگیری از بارداری، است. عفونت های سوزاک و عفونت های بی هوازی مخلوط، شایع ترین علل عفونت های دستگاه تناسلی فوقانی هستند که منجر به بیماری التهابی لگن (PID) می شوند.
همچنین واژینوز باکتریایی، تریکوموناس واژینالیس و کاندیدا آلبیکانس شایع ترین علل باکتریایی، عفونت های قارچی دستگاه تناسلی تحتانی هستند. در دهه گذشته عفونت های ناشی از سوزاک رو به کاهش بوده است. اما عفونت های کلامیدیایی دستگاه تناسلی زن و مرد همچنان یک مشکل فزاینده است و علت اصلی ناباروری است.
دلایل ناباروری و ارتباطش با عفونت ها
از شایعترین علل ناباروری و تشخیص اولیه تقریباً در ۳۰-۳۵٪ زوجین نابارور، آسیب شناسی لوله و صفاقی است. سابقه بیماری التهابی لگن (PID)، سقط جنین سپتیک، پارگی آپاندیس، جراحی لوله یا حاملگی خارج رحمی همگی احتمال آسیب لوله را نشان می دهد. بدون شک علت اصلی فاکتور لوله ای در ناباروری و حاملگی های خارج رحمی سابقه بیماری التهابی لگن (PID) است.
مطالعات در زنان مبتلا به PID، نشان داده است که خطر ناباروری لوله های بعدی با تعداد و شدت عفونت های لگن بیشتر می‌شود. به طور کلیPID حاد با بروز تقریباً ۱۰-۱۲٪ پس از یک دوره، ۲۳-۳۵٪ پس از دو مورد و ۵۴-۷۵٪ پس از سه دوره اتفاق می‌افتد. بیشترین دلایل عفونت لگن عوامل بیماری زای منتقل شده از راه مقاربتی و دستکاری های داخل رحمی مانند کورتاژ ، سقط و غیره است.
زنان دو برابر مردان در طی یک مقاربت بدون محافظت با شریک زندگی آلوده، به سوزاک یا کلامیدیا مبتلا می شوند. بسیاری از زنانی که تازه آلوده شده‌اند هیچ علامتی ندارند. بنابراین به دنبال درمان نیستند و به گسترش آلودگی خود ادامه می دهند. برآورد شده که ۱۰ تا ۲۰ درصد زنان مبتلای به سوزاک غدد درون رحمی یا عفونت کلامیدیا که درمان نشده‌اند. در نهایت به سالپنژیت مبتلا می شوند.
علی‌رغم تمرکز فعلی بر روی بیماری‌های مقاربتی، ناباروری ممکن است به دنبال عفونت‌های منتقله از طریق خون مانند سل، عفونت‌های هوازی و بی هوازی مخلوط سایر قسمت‌های لگن، عوارض التهابی ضربه های جراحی، عفونت خون بعد از سقط و نفاس و پارگی آپاندیس رخ دهد.
بررسی عفونت بیماری التهابی لگن PID و ناباروری در زنان
PID ، یک مجموعه علائم و نشانه های متداول اما مبهم است که از گسترش میکروارگانیسم های بیماری‌زا از واژن و درون رحم به رحم، بدن آندومتر و لوله های رحمی ناشی می شود. PID، همچنین می تواند سقط جنین ناشی از آسپتیک یا به عنوان یک عفونت پس از زایمان را دنبال کند. سالپینگیت در ۱۵٪ بیمارانی که سقط جنین القایی انجام می دهند دیده می شود.آنها دریافتند که ناباروری لوله با تعدادی از فاکتورهای موجود در اپیزود اولیه سالپینگیت ارتباط مستقیمی دارد که شامل شدت اولیه التهاب لوله، ارگانیسم های مسئول و وقوع حاملگی خارج رحمی بعدی است. بهترین پیش بینی کننده ناباروری بعدی، درجه التهاب لوله مشاهده شده از طریق لاپاراسکوپ در مرحله حاد است. زنان مبتلا به آبسه لگن بیشترین (۸۵٪ تا ۹۰٪) میزان نازایی را داشته اند.
تشخیص و درمان سریع، عوارض شدید بعدی مانند تشکیل آبسه و دیگر خطرات را کاهش می دهد. با این حال، بسیاری از بیماران PID اغلب بدون علامت هستند. تقریباً ۶۰ تا ۸۰ درصد زنان مبتلا به سالپنگیت حاد دمای طبیعی دارند. همچنین از سلول های سفید خون بالا نمی روند. این یافته با مشاهده اینکه اکثر زنان مبتلا به نازایی لوله هرگز برای یک دوره شناخته شده از سالپنژیت تحت درمان قرار نگرفته اند، ارتباط دارد.