بدن شما پس از زایمان در دوران بهبود است و امکان دارد در مقابل عفونت‌های خاصی آسیب‌پذیرتر باشد. در واقع، برخی از عفونت‌ها در حین زایمان به وجود می‌آید، هرچند اغلب تا روزها یا حتی هفته‌ها بعد از زایمان آشکار نمی‌شود و معمولاً بعد از گذشت ۲۴ ساعت از زایمان ظاهر خواهد شد. بسیاری از این عفونت‌ها با تب، لرز یا احساس عمومی بیماری یا ناخوشی همراه خواهد بود که از نشانه‌های آشکار عفونت است برخی از عوامل می توانند احتمال ابتلا به عفونت های پس از زایمان را تحت تأثیر قرار دهند، از جمله:
-
چاقی
-
دیابت مادر
-
نوع زایمان
-
بهداشت ضعیف
-
زایمان طولانی مدت
-
معاینات متعدد واژن
-
سن مادر یا جوان بودن مادر
-
پارگی زودرس یا طولانی مدت غشاها
-
وضعیت تغذیه ای (کم خونی یا سوء تغذیه)
-
عفونت های قبلی از جمله واژینوز باکتریایی، عفونت داخل آمنیوتیک و کوریوآمنیونیت
انواع عفونت پس از زایمان و علل آنها
برخی از عفونت های رایج که ممکن است پس از زایمان اتفاق بیفتند، عبارتند از:
ورم پستان
این عفونت پستان زمانی رخ می دهد که باکتری ها به دلیل ترک خوردگی نوک سینه ها یا اصطکاک هنگام شیردهی (نواحی شیردهی) وارد ناحیه پستانک-آرئول می شوند. ورم پستان به طور کلی به دلیل وجود باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می شود. علائم اولیه ممکن است شامل اریتم، حساسیت و تورم باشد. برخی از عوارض شامل ورم پستان مزمن و آبسه پستان است.
بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که در مقایسه با زایمان واژینال (2/1 تا 2٪) شیوع آندومتریت در زایمان سزارین بیشتر است (5/1 – 5٪ ). برخی از عواملی که احتمال خطر بروز آن را افزایش می دهد شامل پارگی طولانی مدت غشا و زمان عمل، واژینوز باکتریایی، کلونیزاسیون با استرپتوکوک گروه A یا B و معاینات متعدد واژن است.
عفونت محل جای زخم در سزارین
عفونت های محل جراحی (SSI) یکی از شایع ترین عوارض بعد از زایمان سزارین با میزان بروز 15٪ است. این عفونت اغلب توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می شود که ظرف 30 روز پس از عمل به محل جراحی حمله می کند. برخی از عوامل خطر بروز این زخم ها شامل دیابت قبل از حاملگی، چاقی، زایمان طولانی مدت قبل از عمل، پارگی غشای زودرس و کوریوآمنیونیت است. برای پیشگیری از بروز این زخم، بهتر است برش سزارین را روزانه بررسی کرده و علائمی مانند تب، حساسیت به لمس، اریتم (قرمزی) و ترشحات چرکی (چرکی) را به پزشک گزارش دهید.
درد پرینه
درد پرینه پس از زایمان واژینال کاملاً شایع است. این ناراحتی معمولاً در ناحیه پرینه (ناحیه ای بین واژن و مقعد) و به دلیل کبودی یا پارگی (ضربه) هنگام زایمان ایجاد می شود. این درد همچنین می تواند به دلیل اپیزیوتومی (برشی که برای بزرگ کردن ناحیه پرینه برای سهولت تولد نوزاد ایجاد شده است) ایجاد شود .برخی از پارگی ها و اپیزیوتومی های طبیعی به بخیه نیاز دارند. زنانی که زایمان طولانی مدت را تجربه می کنند (تحت فشار قرار دادن طولانی مدت) ممکن است درد پرینه را حتی در صورت عدم وجود هرگونه ضربه پرینه ای تجربه کنند.
عفونت مجاری ادراری (UTI)
عفونت ادراری در 2 تا 4٪ زایمان ها رخ می دهد. اگرچه عفونت خفیف نادیده گرفته می شود، اما عفونت ادراری باعث بروز برخی عوارض و ناراحتی می شود و با خطر بستری شدن طولانی مدت در بیمارستان و قطع شیردهی همراه است. برخی از عوامل خطرساز برای بروز عفونت ادراری پس از زایمان شامل زایمان طولانی مدت، پارگی غشا، عفونت ادراری در دوران بارداری و کلونیزاسیون استرپتوکوک بتا گروه B است.
ترشحات شدید واژن
زایمان طبیعی ممکن است باعث خونریزی واژن پس از زایمان تا شش هفته شود. در ابتدا ممکن است لخته های کوچکی ظاهر شود. اما این لکه می توانند به تدریج از ترشحات قرمز به صورتی تبدیل شود. ترشحات ممکن است تغییر رنگ بیشتری به زرد و به دنبال آن سفید بدهند. ترشحات به خودی خود از بین می روند، اما در صورت غلیظ شدن ترشح، ایجاد بوی بد، ایجاد لخته های بزرگتر و یا شدیدتر شدن خونریزی بهتر است به پزشک زنان مراجعه کنید.
عفونت رحم (آندومتریت)
به طور کلی عفونت رحم خطرناک و جدی نیست، اما بهتر است که هر چه سریعتر درمان شود. آندومتریت معمولاً با مصرف آنتی بیوتیک با تجویز پزشک برطرف می شود. اما از طرفی هم عفونت های درمان نشده می توانند منجر به بروز عوارض در اندام دستگاه تناسلی، مشکلات ناباروری و سایر مشکلات سلامت عمومی زنان شوند.
همه خانم ها در واژن خود به طور طبیعی تعدادی باکتری دارند، اما به هم خوردن ترکیب طبیعی باکتری ها پس از یک تغییر در سبک زندگی آن ها می تواند منجر به آندومتریت شود. دهانه رحم معمولاً باکتری ها را از رحم خارج می کند. با این حال، هنگامی که دهانه رحم باز است، مانند هنگام زایمان یا جراحی، باکتری ها می توانند وارد رحم شوند.
عفونت رحم در دستگاه تناسلی فوقانی از جمله آندومتر، میومتر (میومیتریت) و بافت اطراف آن (پارامتریت) رخ می دهد. عفونت رحم، به طور کلی وقتی اتفاق میفتد که باکتری هایی که واژن را احاطه کرده اند پس از زایمان به دستگاه تناسلی فوقانی برسند.
بررسی ها نشان داده است که در مقایسه با زایمان واژینال (2/1 تا 2٪) شیوع آندومتریت در زایمان سزارین بیشتر است (5/1 – 5٪ ). برخی از عوامل خطر شامل پارگی طولانی مدت غشاء و زمان عمل، واژینوز باکتریایی، کلونیزاسیون با استرپتوکوک گروه A یا B و معاینات متعدد واژن است.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.
سپسیس پس از زایمان چیست؟
طبق WHO، سپسیس پس از زایمان، عفونت دستگاه تناسلی است که می تواند هر زمان از زایمان (زایمان یا پارگی زودرس غشا) تا روز 42 (بعد از زایمان) رخ دهد. سپسیس پس از زایمان را می توان با وجود هر دو یا بیشتر علائم، یعنی درد لگن، تب، ترشح غیر طبیعی واژن، بوی غیر طبیعی، یا ترشح بوی بد تشخیص داد.
عفونت های پس از زایمان را می توان در معاینات منظم پس از زایمان به راحتی تشخیص داد. اگر حتی بعد از چند روز از زایمان احساس ناراحتی می کنید وحشت نکنید. بدن شما تغییرات زیادی را تجربه می کند، که می تواند به برخی احساسات منحصر به فرد منجر شود. با این حال، برای رفع ترس خود حتماً با پزشک زنان مشورت کنید.
تشخیص عفونت بعد از زایمان
• معاینه بالینی
• سونوگرافی ( سونوگرافی به تشخیص عوارض عفونت مثل رآبسه و فلگمون کمک می کند.)
• آزمایش خون
• کشت از ترشحات