واژن باکتریایی و علت بروزآن
واژن باکتریایی نوعی عفونت واژن است که علت آن رشد بیش از حد باکتری های طبیعی محیط واژن و به هم خوردن تعادل طبیعی آن است. زنانی که در سن باروری خود هستند بیشتر در معرض این نوع از مشکلات واژن قرار دارند اما به هر حال هر خانمی در سنین مختلف امکان دارد به این بیماری مبتلا شود. هنوز دلیل اصلی عفونت باکتریایی واژن، یافته نشده است اما فعالیت های خاصی همچون رابطه جنسی بدون محافظت یا دوش واژینال مکرر، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش میدهند.
علائم عفونت باکتریایی واژن
نشانه ها و علائم این عفونت، موارد زیر را در بر میگیرند:
ترشح ماده ای رقیق و خاکستری، سفید یا سبز رنگ از واژن
ترشح ماده بدبو از واژن
خارش واژن
احساس سوزش هنگام دفع ادرار
بسیاری از زنانی که به عفونت باکتریایی واژن مبتلا هستند هیچگونه نشانه ای مشاهده نمی کنند.
چگونه واژن باکتریایی خود را درمان کنم؟
واژن باکتریایی نوعی عفونت واژن است که علت آن رشد بیش از حد باکتری های طبیعی محیط واژن و به هم خوردن تعادل طبیعی آن است. زنانی که در سن باروری خود هستند بیشتر در معرض این نوع از مشکلات واژن قرار دارند اما به هر حال هر خانمی در سنین مختلف امکان دارد به این بیماری مبتلا شود. هنوز دلیل اصلی عفونت باکتریایی واژن، یافته نشده است اما فعالیت های خاصی همچون رابطه جنسی بدون محافظت یا دوش واژینال مکرر، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش میدهند.
علائم عفونت باکتریایی واژن
نشانه ها و علائم این عفونت، موارد زیر را در بر می گیرند:
ترشح ماده ای رقیق و خاکستری، سفید یا سبز رنگ از واژن
ترشح ماده بدبو از واژن
خارش واژن
احساس سوزش هنگام دفع ادرار
بسیاری از زنانی که به عفونت باکتریایی واژن مبتلا هستند هیچگونه نشانه ای مشاهده نمی کنند.
چگونه واژن باکتریایی خود را درمان کنم؟
رنگ ترشحات واژن یکی از علائم اساسی در تشخیص نوع عفونت واژن است و صرف داشتن یکی از علائم ذکر شده در بالا نمی تواند حتما تعیین کننده نوع عفونت باشد بلکه باید مجموعه ای از علائم و رنگ ترشحات در کنار یکدیگر قرار گرفته تا بتوان تشخیص صحیح را انجام داد و روند درمانی مربوط به آن آغاز شود.
این نکته بسیار حائز اهمیت است که اگر در درمان واژن باکتریایی کوتاهی کنید یا درمان نادرستی را در پیش بگیرید، این عفونت محیط واژن را بستری مناسب برای رشد سایر میکروارگانیسم ها فراهم کرده و شانس ابتلا به عفونت های چندگانه مانند ترکیبی از عفونت های قارچی، باکتریایی و تریکومونیایی را افزایش می دهد که دوره درمان آن ها حتی ممکن است، چندین سال به طول بینجامد و احتمال ناباروری و مشکلات زنان را افزایش دهد.
عفونت باکتریایی واژن در نتیجه رشد بیش از حد یکی از چندین باکتری طبیعی واژن رخ میدهد. معمولاً تعداد باکتری های مفید واژن بیشتر از تعداد باکتری های مضر است. اگر تعداد باکتری های مضر افزایش یابد تعادل طبیعی میکروارگانیسم در واژن به هم خورده و سبب بروز عفونت باکتریایی واژن خواهد شد.
عوامل خطرناک
دوش واژینال:شست و شوی محیط داخلی واژن با استفاده از آب یا دوش واژن، که تعادل طبیعی آن را به هم می زند و این امر می‌تواند به رشد بیشتر باکتری های مضر و عفونت باکتریایی واژن منجر شود. از آنجایی که واژن، خود محیطش را تمیز می کند نیازی به دوش واژن نیست.
کمبود طبیعی باکتری های مفید:اگر محیط طبیعی واژنتان به اندازه کافی باکتری مفید تولید نمی کند، بیشتر در معرض ابتلا به واژن باکتریایی هستید.
عفونت باکتریایی واژن در حالت کلی مشکل عمده‌ای به وجود نمی‌آورد. گاهی اوقات واژن باکتریایی منجر به موارد زیر می شود:
زایمان پیش از موعد:عفونت باکتریایی واژن در زنان باردار به زایمان پیش از موعد و تولد کودکان کم وزن منجر می شود.
عفونت مسری ناشی از رابطه جنسی:این بیماری، زنان را در برابر عفونت های جنسی همچون ویروس ایدز، ویروس تبخال تناسلی، کلامیدیا یا سوزاک آسیب پذیرتر می کند. اگر به ویروس ایدز مبتلا هستید، واژن باکتریایی احتمال انتقال بیماری به شریک جنسیتان را بالاتر می برد.
خطر عفونت پس از جراحی های زنانه:در عمل‌هایی مانند بیرون آوردن رحم یا دیلیشن و کورتاژ (سقط جنین) عفونت باکتریایی واژن، خطر عفونت پس از جراحی را بیشتر می کند.
بیماری التهاب لگن (PID):عفونت باکتریایی واژن گاهی اوقات می تواند منجر به PID شود. این بیماری یک نوع عفونت رحم و لوله های فالوپ است که خطر ناباروری را افزایش میدهد.
پیشگیری
برای پیشگیری از این عفونت بهتر است:
سوزش واژن را به حداقل برسانید. از صابونهای آرام و بدون دئودرانت و نوار بهداشتی های غیر معطر استفاده کنید.
دوش واژن نگیرید. واژن علاوه بر استحمام عادی نیازی به شست و شوی بیشتر ندارد. دوش گرفتن مداوم تعادل محیطی واژن را به هم زده و ممکن است خطر عفونت باکتریایی واژن را افزایش دهد. دوش واژینال نمی‌تواند عفونت واژینال را برطرف کند.
از عفونتهای مقاربتی پیشگیری کنید. از کاندوم لاتکس مردانه استفاده کنید. از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید تا خطر ابتلا به عفونتهای جنسی را به حداقل برسانید.
تشخیص
معاینه لگنی:در حین معاینه لگنی پزشک واژن را به صورت چشمی معاینه میکند تا علائم عفونت را بیابد و دو انگشت خود را داخل واژن می برد در حالیکه با دست دیگر ناحیه شکمیتان را فشار می دهد تا اندامهای لگنی را که ممکن است نشانه ای از بیماری داشته باشند بررسی کند.
نمونه برداری از ترشحات واژن:این کار ممکن است برای اندازه گیری رشد باکتری های مضر در مایع مخاطی واژن انجام شود. پزشک ممکن است مایع واژینال را با استفاده از میکروسکوپ بررسی کند و به دنبال سلول های سر نخ داری باشد که با باکتری و نشانه عفونت باکتریایی واژن پوشیده شده اند.
PH واژن را اندازه گیری:پزشکتان ممکن است با استفاده از تست PH میزان اسیدی بودن محیط واژن را اندازه گیری کند.PH واژن برابر با چهار و نیم و یا بالاتر، نشان دهنده عفونت باکتریایی واژن است.
شروع مجدد بیماری
شروع مجدد عفونت باکتریایی واژن ۳ الی ۱۲ ماه پس از دوره درمان مسئله ای رایج است. پژوهشگران به دنبال یافتن راه درمانی برای جلوگیری از شروع دوباره عفونت باکتریایی واژن هستند. اگر مدت کوتاهی پس از درمان، نشانه های بیماری دوباره ظاهر شدند، با پزشک خود در مورد نحوه درمان مشورت کنید. یکی از گزینه‌های پیش رو می‌تواند مترونیدازول تراپی باشد.
یکی از راهکارهای خوددرمانی لاکتوباسیل کلونیزیشن است که هدف آن بالا بردن تعداد باکتری های مفید واژن و بازسازی محیط متعادل واژن است. احتمالاً این کار با مصرف انواع خاصی از ماست یا دیگر مواد غذایی حاوی لاکتوباسیل صورت می گیرد. با اینکه پژوهش حال حاضر نشان میدهد که مصرف مواد پروبیوتیک ممکن است مزایایی داشته باشد، اما پژوهش بیشتری در این باره مورد نیاز است
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.