سن مادر احتمالاً مهمترین عامل مرتبط با توانایی یک زن برای باردار شدن است. در حالی که امروزه بسیاری از زنان منتظر باردار شدن هستند، توانایی تخمدان برای تولید تخمک های سالم و طبیعی با افزایش سن کاهش می یابد و خطر ناهنجاری های کروموزومی و لانه گزینی و بارداری ناموفق را افزایش می‌دهد.
احتمال بارداری موفق در اوایل دهه 30 شروع به کاهش می‌کند. در حالی که این کاهش در ابتدا بسیار ناچیز است، با گذشت سالها، میزان کاهش باروری افزایش می‌یابد و در حدود 37 تا 38 سالگی به سرعت شروع می‌شود، با سقوط حاد بیش از 42 سالگی.
به دلیل اهمیت سن مادر، بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که زنان بالای 35 سال پس از تلاش برای باردار شدن به مدت شش ماه، ارزیابی باروری را دنبال کنند. زوج های زیر 35 سال اگر بعد از یک سال تلاش باردار نشدند، باید ارزیابی را انجام دهند. زنی که از لقاح اهدایی استفاده می کند باید پس از شش ماه از پزشک خود در مورد ارزیابی ناباروری سوال کند.
عوامل دیگری مانند آندومتریوز یا فیبروم رحم نیز می‌توانند در نازایی نقش داشته باشند، اگرچه بسیاری از زنان مبتلا به این شرایط بدون مشکل بچه‌ای سالم باردار می‌شوند.
وزن یکی دیگر از عوامل مهم برای زنان است. زنانی که اضافه وزن دارند، باروری کاهش یافته و خطر سقط جنین افزایش یافته است. علاوه بر این، وزن بسیار پایین بدن ممکن است با نازایی و سقط جنین همراه باشد. حفظ وزن بدن سالم با شاخص توده بدنی (BMI) بین 20 تا 25 و داشتن یک سبک زندگی سالم بسیار مهم است. از افراط در رژیم غذایی و ورزش باید اجتناب شود.
عوامل مهم ناباروری برای مردان
در چند دهه گذشته، نگرانی در مورد تأثیر صنعتی شدن بر سلامت باروری افزایش یافته است. این نگرانی عمدتاً از گزارش هایی ناشی می شود که نشان می دهد کیفیت مایع منی مردان در اروپا و ایالات متحده در نیمه دوم قرن بیستم کاهش یافته است. برخی از عوامل محیطی ممکن است در این کاهش کیفیت مایع منی دخیل باشند که ممکن است بر سلامت باروری تأثیر بگذارد.
تصور می شود قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی اثر سمی بر کیفیت اسپرم دارد، اما شواهد پشت اکثر این ادعاهای علمی نسبتا ضعیف است. این به این دلیل است که نشان دادن رابطه علت و معلولی سموم با کیفیت اسپرم دشوار است. مطالعات سموم انسانی معمولاً به دلیل متغیرهای زیادی که بر یافته‌ها تأثیر می‌گذارند، به خوبی کنترل نمی‌شوند. بیشتر اطلاعاتی که ما در اختیار داریم از مطالعات حیوانی به دست آمده است و ممکن است لزوماً تأثیر واقعی موجود در شرایط انسان را منعکس نکند.
سموم محیطی که اغلب به عنوان عوامل بالقوه در ناباروری ذکر می شوند را می توان در عوامل فیزیکی، شیمیایی، شغلی و سبک زندگی سازماندهی کرد.
عوامل فیزیکی ممکن است شامل هایپرترمی (افزایش دما)، تشعشع و میدان های الکترومغناطیسی باشد.
علل شیمیایی ممکن است شامل سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد الکل، مصرف ماری جوانا و کوکائین و مصرف بیش از حد کافئین باشد.
خطرات شغلی مانند برخی آفت کش ها، سموم صنعتی مانند دیوکسین و PCB ها و قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین نیز ممکن است با ناباروری مرتبط باشند.
عوامل سبک زندگی مانند استرس و تغذیه نیز می توانند در این امر نقش داشته باشند.
متأسفانه، ارائه توصیه هایی در مورد نحوه جلوگیری از قرار گرفتن در معرض بسیاری از این سموم دشوار است زیرا منابع آنها مشترک است، سطح تماس مشخص نیست و جمعیت های در معرض خطر به سختی می‌توان تعریف کرد. اخیراً، دولت علاقه شدیدی به توسعه روش هایی برای تعریف دقیق این متغیرها و در نتیجه درک بزرگی مشکل نشان داده است.
متخصصان پزشکی این اطلاعات را بررسی کرده اند. این قرار نیست جایگزین توصیه های پزشک یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شود. ما شما را تشویق می‌کنیم که هر گونه سوال یا نگرانی که ممکن است با پزشک خود در میان بگذارید.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.