خانم های باردار نیز به اندازه خانم های غیر باردار در خطر آلوده شدن به بیماری های مقاربتی هستند. بارداری، مادر و جنین را علیه بیماری های مقاربتی ایمن نخواهد کرد. خیلی از بیماری های مقاربتی خاموش هستند و علائم بالینی از خود نشان نمی دهند، خیلی از خانم ها نمی دانند که آلوده هستند. بخشی از مراقبت های دوره بارداری باید به بیماری های مقاربتی و از جمله HIV اختصاص داده شود. نتیجه ابتلا به بیماری های مقاربتی می تواند برای مادر و فرزند مرگ آور باشد. دانستن تاثیرات بیماری های مقاربتی و راه های ایمنی در برابر آن بسیار با اهمیت است. نکته دیگر این که شریک جنسی خانمی که به بیماری مقاربتی آلوده است باید تست شده و تحت درمان قرار گیرد.
همانگونه که عنوان شد بیماری های مقاربتی می تواند تاثیرات مضری را برای مادر و فرزند به دنبال داشته باشد. برخی از این مشکلات در طول زایمان بروز می کند اما برخی دیگر ممکن است تا ماه ها و سال ها بعد مشخص نشود. به خاطر داشته باشید ابتلا به بیماری های مقاربتی مبتلا شدن به HIV را بسیار آسان تر می کند. مادر با دریافت مراقبت های درمانی منظم در دوران بارداری می تواند از بروز خیلی از این مشکلات بکاهد. در ادامه تست هایی برای برخی بیماری های مقاربتی ارائه شده است که باید در اوایل بارداری انجام شده و سپس در صورت نیاز قبل از زایمان نیز تکرار شود.
ویروس نقص ایمنی انسانی:
ویروس نقص ایمنی انسانی یا HIV می تواند سبب ایجاد سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز شود. HIV منجر به از بین رفتن سلول های خونی می شود که در دفاع بدن علیه بیماری ها نقش دارد. بر اساس داده های منتشر شده از سوی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا در سال 2011، زنان 25 درصد افراد بالغ و نوجوان مبتلا به ایدز را تشکیل می دهند. انتقال HIV از مادر به فرزند در طول بارداری، وضع حمل، زایمان و دوره شیردهی اتفاق می افتد. وقتی وجود HIV قبل و یا در طول بارداری تشخیص داده شود، هم چنین تست های مناسب انجام شود، ریسک انتقال بیماری به فرزند کمتر از 2 درصد کاهش می یابد. انجام تست HIV به همه خانم های باردار توصیه می شود. مادری که در اوایل بارداری متوجه می شود HIV مثبت است، زمان بیشتری برای مشورت و تصمیم گیری در مورد راه های موثری خواهد داشت که او و فرزند متولد نشده اش را در برابر بیماری محافظت کند.
سیفیلیس:
سیفلیس یکی از بیماری های مقاربتی است و احتمال انتقال آن در دوران بارداری وجود دارد. انتقال سیفیلیس به جنین در حال رشد می تواند منجر به بروز مشکلات جدی شود. این عفونت می تواند منجر به زایمان زودرس، به دنیا آوردن نوزاد مرده و در برخی موارد مرگ نوزاد مدتی بعد از تولد شود. در صورت عدم درمان عفونت در نوزاد، مشکلاتی در ارگان های مغز، چشم ها، گوش ها، قلب، پوست، دندان و استخوان ها ایجاد خواهد شد. همه خانم های باردار باید در اوایل بارداری به لحاظ وجود این عفونت، تست دهند. اگر بیمار در خطر باشد، باید این تست را در سه ماهه سوم دوباره تکرار کند.
هپاتیت بی:
هپاتیت بی عفونت کبدی است که در اثر ویروس هپاتیت بی (HBV) ایجاد می شود. احتمال انتقال این عفونت در دوران بارداری وجود دارد. ریسک انتقال HBV بستگی به زمان آلودگی مادر دارد. اگر مادر نزدیک به دوران بارداری آلوده شود، خطر انتقال بالاست. نوزادان آلوده ناقل HBV خواهند بود (به احتمال بالای 90 درصد)، این نوزادان در خطر ابتلا به بیماری های مزمن کبدی و سرطان کبد در طولانی مدت هستند. تقریبا یک مورد از هر چهار نوزاد آلوده در نهایت در اثر ابتلا به بیماری مزمن کبدی جان خود را از دست خواهد داد. با انجام چکاپ در دوران بارداری می توان از انتقال بیماری جلوگیری کرد هم چنین می توان نوزدان در حال خطر را مدت کوتاهی بعد از زایمان تحت درمان قرار داد.
هپاتیت سی:
هپاتیت سی عفونت کبدی است که در اثر ویروس هپاتیت سی (HCV) ایجاد می شود و می تواند در دوران بارداری از مادر به فرزند منتقل شود. به طور کلی، در 10 درصد موارد، مادر آلوده عفونت را به فرزند خود منتقل می کند، اما این احتمال در برخی خانم ها بیشتر است (برای مثال خانم هایی که به HIV مبتلا هستند). انجام آزمایش منظم برای HCV در دوران بارداری توصیه نمی شود، اما باید در مورد خانم هایی که فاکتورهای خطر شناخته شده ای در ارتباط با HCV دارند، از جمله استفاده از مواد مخدر تزریقی، باید در نظر گرفته شود. در برخی مطالعات نشان داده شده است نوزادان متولد شده از مادران آلوده به HCV در خطر نارس بودن و داشتن وزن کم به هنگام تولد قرار دارند. نوزادان مبتلا به HCV معمولا علائمی ندارند و اغلب عفونت بدون درمان دارویی از بین می رود. کودکان آلوده به هپاتیت سی، تدریجا به بیماری های کبدی دچار می شوند و در مقایسه با افراد بالغ کمی بهتر به درمان پاسخ می دهند.
کلامیدیا:
کلامیدیا از شایع ترین باکتری هایی است که منجر به بیماری های مقاربتی می شود. بیشتر این عفونت ها علائم بالینی ندارند، علائم بالینی خانم های باردار عبارت است از: ترشحات غیر طبیعی واژینال، خونریزی بعد از نزدیکی جنسی و یا خارش و سوزش حین ادرار. عدم درمان کلامیدیا با مشکلاتی مانند زایمان زودرس، پاره شدن زودرس غشایی که اطراف جنین را در رحم می پوشاند و وزن کم نوزاد به هنگام تولد همراه است. در طول زایمان احتمال انتقال عفونت به نوزاد وجود دارد. این عفونت در نوزادان با عفونت های ریوی و چشمی همراه است. همه خانم های باردار باید در اوایل بارداری به لحاظ وجود کلامیدیا تست شوند. خانم هایی که بیشتر در خطر هستند باید در سه ماه سوم دوباره تست دهند.
سوزاک:
سوزاک یا Gonorrhea یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی است که در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز سقط، زایمان زودرس و وزن کم نوزاد حین تولد شود هم چنین پارگی زودرس غشایی که پیرامون جنین در رحم قرار دارد را نیز به دنبال دارد. هم چنین احتمال انتقال عفونت به مایعی که اطراف جنین را در دوران بارداری می پوشاند، وجود دارد. عدم درمان نوزاد آلوده می تواند به عفونت چشمی منجر شود. از آن جایی که Gonorrhea مشکلات جدی را در مادر و فرزند به دنبال دارد، شناسایی دقیق این عفونت و درمان آن با استفاده از آنتی بیوتیک مناسب هم چنین انجام پیگیری به منظور اطمینان از درمان بسیار اهمیت دارد.
واژینوز باکتریال:
Bacterial Vaginosis یا BV یکی از علل شایع ترشحات واژن در خانم هایی است که در سنین باروری قرار دارند، در این شرایط تعادل باکتری های خوب و بد در واژن از بین می رود. BV اغلب به عنوان بیماری مقاربتی در نظر گرفته نمی شود اما با فعالیت جنسی ارتباط دارد. این عفونت علامت خاصی ندارد اما ممکن است ترشحاتی با بوی بد ماهی وجود داشته باشد. BV در طول بارداری با مشکلاتی مانند پارگی زودرس غشای پیرامون جنین در رحم، زایمان زودرس، وزن کم نوزاد حین تولد، عفونت مایع اطراف جنین همچنین عفونت رحم مادر بعد از زایمان همراه است. انجام تست برای BV در دوران بارداری توصیه نشده است اما شواهد نشان می دهد انجام تست و درمان در خانم هایی که در خطر زایمان زودرس قرار دارند می تواند مفید باشد. ارتباط مستقیم و شناخته شده ای در مورد تاثیرات BV بر نوزاد در دست نیست.
تریکوموناس:
عفونت واژینال در اثر Trichomonas vaginalis به عنوان بیماری مقاربتی شناخته می شود. علائم آن در بین خانم های آلوده بسیار متفاوت است. اگر چه ممکن است علامت بالینی مشخصی وجود نداشته باشد. خارش، بوی بد، ترشح و خونریزی بعد از نزدیکی از جمله عوارض شایع است. خانم های باردار معمولا از نظر ابتلا به این عفونت چکاپ نمی شوند. اما خانم های بارداری که ترشحات واژینال غیر معمول دارند باید به لحاظ وجود Trichomonas vaginalis تست شده و به دقت درمان شوند. این عفونت در دوران بارداری می تواند به پارگی زودرس غشای اطراف جنین در رحم، وزن کم نوزاد به هنگام تولد و زایمان زودرس منجر شود. به ندرت ممکن است نوزادان دختر حین زایمان به این عفونت دچار شوند و بعد از تولد ترشحات واژینال داشته باشند.
ویروس هرپس سیمپلکس:
ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) در دو نوع یک و دو متمایز می شود. نوزادان ممکن است به هر دو نوع عفونت دچار شوند اما بیشتر هرپس نوع دو در نوزادان شایع است. به طور کلی علائم بالینی هرپس تناسلی در خانم های باردار و غیر باردار مشابه است، اما نکته مهم ایجاد عفونت در نوزادان است. احتمال انتقال عفونت در طول بارداری و بعد از زایمان وجود دارد، اما در 80 تا 90 درصد موارد انتقال عفونت حین زایمان ایجاد می شود. این عفونت می تواند عوارض جدی در نوزادان به همراه داشته باشد، مخصوصا اگر بروز علائم و زخم ها در اواخر بارداری (سه ماهه سوم) اتفاق بیفتد. خانم های بارداری که برای نخستین بار در اواخر بارداری به این عفونت دچار می شوند، به لحاظ انتقال بیماری در خطر زیادی قرار دارند. در افرادی که زخم های فعال دارند و یا برخی علائم اولیه را نشان می دهند(خارش و درد درناحیه vulvar) ، انجام سزارین توصیه می شود.
ویروس پاپیلومای انسانی:
HPV یا ویروس پاپیلومای انسانی مسیر تناسلی را در بخش های دهانه رحم، واژن و بخش های بیرونی ناحیه تناسلی آلوده می کند. زگیل در ناحیه تناسلی از علائم قابل رویت HPV است و در دوران بارداری اندازه و تعداد آن افزایش می یابد. این زگیل ها کوچک و شبیه گل کلم هستند و ممکن است با احساس سوزش و خارش همراه باشد. در صورت بروز این زگیل ها در طول بارداری ممکن است درمان تا بعد از زایمان به تعویق بیفتد. بزرگ شدن و گسترش زگیل ها زایمان طبیعی را مشکل می کند. در برخی موارد زگیل ها آنقدر بزرگ است که مسیر زایمان را مسدود کرده و ممکن است در این حالت سزارین انجام شود. عفونت مادر می تواند با ایجاد laryngeal papillomatosis در نوزاد مرتبط باشد. این حالت اشاره به وجود توده غیر سرطانی در حنجره دارد.
آیا خانم های باردار باید برای بررسی بیماری ها مقاربتی آزمایش دهند؟
چکاپ و درمان خانم های باردار به منظور بررسی و از بین بردن بیماری ها مقاربتی هم برای مادر و هم برای فرزند بسیار حیاتی است. دریافت به موقع درمان در طول بارداری می تواند نتایج بهتری را برای نوزاد و مادر به همراه داشته باشد.