زگیل تناسلی، یک بیماری ویروسی منتقله از طریق جنسی است که هر دو جنس را مبتلا می کند. این بیماری ضایعات پوستی به شکل برامدگیهای تو پر و کوچک در پوست یا مخاط ناحیه تناسلی ایجاد می کند که فاقد درد یا خارش می باشند. زگیلها می توانند از چند هفته تا چند ماه بعد از تماس با فرد آلوده ایجاد شوند. عامل ایجاد کننده ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی است که به نظر می رسد در ایجاد برخی بدخیمی ها نیز نقش دارد.این ویروس مشابه با ویروس ایجاد کننده ی زگیل معمولی است ولی در مقایسه با آن از قدرت انتقال بیشتری برخورداراست. ضایعات بیشتر در نواحی مرطوب ایجاد می شوند.
انتقال:
از طریق تماس مستقیم با زگیل تناسلی صورت می گیرد که حاوی ویروس است و می تواند از طریق ارتباط جنسی، تماس با ترشحات تناسلی و لباس آلوده و همچنین از طریق مادر به نوزاد در هنگام تولد منتقل شود.
علایم زگیل تناسلی:
1- برآمدگی های پوستی توپری به ابعاد حدود ٢ تا چند میلیمترهستند که ممکن است به صورت متعدد وحتی خوشه‌ای باشند.
2- فاقد درد، سوزش و خارش بوده ومسری تر از زگیل معمولی سایر نواحی بدن هستند.
اگرچه زگیلهای کوچک بدون درمان نیز پس از مدتی خود به خود از بین خواهند رفت اما از آنجا که این بیماری می تواند زمینه ساز بدخیمی باشد باید در پی درمان و پیگیری بود. احتمال عود بیماری نیززیاد است. زگیل تناسلی ممکن است درمردان منجر به انسداد ادراری ویا در زنان موجب ایجاد سرطان دهانه رحم گردد.
پیشگیری:
1- تا زمان بهبودی کامل ضایعات باید ازارتباط جنسی خودداری شود زیرا احتمال انتقال زیاد است.
2- استفاده از کاندوم در سایرمواقع احتمال ابتلا را کاهش می دهد.
3- همچنین از خراشیدن و دستکاری ضایعات باید پرهیز نمود چرا که موجب انتقال آلودگی شده ویا ممکن است عفونت ثانویه باکتریایی روی دهد.
4- رعایت بهداشت و تمیز وخشک نگه داشتن محل ضایعات به بهبودی کمک می کند.
5- همچون سایر بیماریهای جنسی بهترین راه پشگیری، ارتباط جنسی معقول ومطمئن است.
6- واکسن جدیدی را که (FDA)سازمان تائید غذا و داروی آمریکا در سال 2006 برای پیشگیری از چهار گونه از ویروسهای زگیل به نام گارداسیلGardasilساخته شد، مورد تائید قرار داد که می توان آنرادر سه نوبت به فاصله 6 ماه جهت پیشگیری تزریق نمود.
5- ( دیده شدن بیماری در کودکان می تواند مطرح کننده ی احتمال سوءاستفاده جنسی از کودکان باشد، اگرچه احتمال انتقال از مادر در هنگام تولد نیز وجود دارد.)
درمان:
روش درمان توسط پزشک و با توجه به محل درگیری و اندازه ضایعات تعیین می شود.بسته به نظر پزشک درمان استفاده از داروهای موضعی مثل پودوفیلین، استفاده از کرایوتراپی ونیتروژن مایع، تا استفاده از لیزر یا جراحی متفاوت است.
پیگیری توسط آزمون پاپ اسمیدر خانمها باید به صورت جدی مد نظر قرار گیرد. ممکن است در این زمینه حتی به بررسیهای بیشترمانند نمونه گیری از بافت نیز نیاز باشد.درمان کامل ضایعات توصیه می شود.