همانطور که مردان و زنان مسن تر می شوند، مقاربت جنسی ممکن است به دلیل تغییر سطح هورمون ها در بدن، به یک چالش تبدیل شود.
کاهش استروژن در زنان موجب خشکی واژن می شود. کاهش تستوسترون در مردان نیز باعث ایجاد اختلال در نعوظ می شود. هم مردان و هم زنان ممکن است میل جنسی کمتری داشته باشند.
سایر بیماری هایی که ممکن است روی اثرات پیری بر روی تمایلات جنسی تاثیر بگذارند عبارتند از:
آرتریت می تواند باعث رابطه جنسی دردناک شود.
دیابت می تواند منجر به اختلال نعوظ (ED) در مردان شود.
بیماری های قلبی و عروقی می تواند ارگاسم را برای مردان و زنان دشوارتر کند.
کاهش کنترل مثانه در زنان می تواند باعث خجالت زدگی در رابطه جنسی شود.
بعضی از داروها می توانند مشکلات جنسی را برای مردان و زنان ایجاد کنند.
ماستکتومی سرطان سینه می تواند جذابیت زنان را کاهش دهد.
پروستاتکتومی برای سرطان پروستات می تواند باعث ایجاد مشکلات جنسی در مردان شود.
با این حال رفتار و عملکرد جنسی در مردان عمدتا متاثر از عوامل فیزیولوژیکی است و در زنان عمدتا به عوامل روانشناختی و بین فردی مربوط می شود.»
فرایند یک رابطه جنسی (فرایندی شامل ۴ مرحله تحریک، فلات، ارگاسم و فرونشانی) همگی در کهنسالی تغییر می کنند.
همزمان با افزایش سن، میل جنسی الزاما در نتیجه تحریک و برانگیختگی جنسی حاصل نمی شود، تحریک و برانگیختگی جنسی نیز مستلزم تماس فیزیکی بیشتر و تحریک دستی خواهد بود.
شدت خیال پردازی های جنسی کاهش پیدا می کند
تقریبا ۲۵ درصد افراد مسن داشتن رابطه جنسی در این سنین را نوعی گناه می دانند، بیش از ۵۰ درصد آنها فعالیت جنسی مناسب این سنین را ندارند و حدودا کمتر از ۱۵ درصد آنها آماده صحبت درباره روابط زناشویی در این سنین هستند.
داشتن فعالیت جنسی در این سنین، متاثر از برخی عوامل مهم و تاثیرگذار است،
سلامت جسمانی، در دسترس بودن همسر و یک الگوی فعالیت جنسی ثابت و منظم از جمله مهمترین عوامل در حفظ و نگهداری از فعالیت جنسی در کهنسالی است و عوامل دیگری مانند روابط آشفته، مشکلات روانشناختی نظیر اضطراب، افسردگی و سایر نگرانی ها معمولا بر رفتار جنسی در این دوران تاثیر می گذارد.
در زوجین بالای ۶۰ سال، فعالیت جنسی حدودا ۵۵ تا ۶۰ درصد و در زوجین بالای ۷۰ سال، به ۲۵درصد کاهش می یابد.
معمولا شکایات جنسی زنان نیز در این سنین خیلی کمتر است و فقدان فعالیت جنسی در این دوران را راحت تر از سنین جوانی یا میانسالی می پذیرنداز سوی دیگر، بیش از ۷۳ درصد زنان در سنین ۵۵ تا ۸۵ فعالیت جنسی قابل توجهی ندارند و کمتر از ۱۱ درصد آنان واقعا از نظر جنسی فعال هستند.
به طور کلی مردان مسن تر نسبت به زنان مسن تر تمایل بیشتری به داشتن رابطه دارند.
افرادی که از نظر جسمانی و روانی سالم هستند، مشکلات زناشویی چندانی ندارند قائدی در ادامه با بیان اینکه یکی از عوامل مهم در حفظ فعالیت زناشویی در دوران کهنسالی سلامت جسمانی و روانی است،نتایج مطالعات نشان داده است افرادی که از نظر جسمانی و روانی سالم هستند، مشکلات زناشویی چندانی ندارند و به طور کلی وضعیت فردی و بین فردی خوبی دارند و حدودا کمتر از ۳۶ درصد آنها مشکلاتی در ارتباط با فعالیت زناشویی خود تجربه می کنند.
«نتایج مطالعه ای که روی ۳۱۹ مرد ۵۰ تا ۸۰ ساله انجام شد، نشان داد که با افزایش سن فراوانی رابطه جنسی به دلیل ناتوانی فیزیکی کاهش می یابد که در این مطالعه برای افراد گروه سنی ۵۰ تا ۶۰ سال حدودا ۵۱درصد و برای گروه سنی بالاتر تا ۸۰ سال بین ۵۶ تا ۹۷ درصد متغیر بود.
برای افراد گروه سنی ۷۰ تا ۸۰ سالگی، ارگاسم فقط یکبار در ماه اتفاق می افتاد
عمده مطالعات انجام شده در این زمینه در آمریکا انجام شده است و اطلاعات خیلی کمتری در ارتباط با این مساله در افراد کهنسال در کشورهای دیگر وجود دارد.
با این حال نتایج به طور کلی نشان می دهد که افزایش سن با کاهش فراوانی در رابطه جنسی و مشکلات فیزیکی همراه است که کیفیت روابط را نیز تحت تاثیر قرار می دهد..
این مسائل اگر با مشکلات روانشناختی و اجتماعی-روانی نیز همراه باشد به مراتب بیشتر خود را نشان می دهد.
مرگ همسر، ازدواج فرزندان، بازنشستگی، بیماری پزشکی حاد، مشکلات روانشناختی و مسائل و مشکلات اقتصادی و... از جمل عوامل روانشناختی و اجتماعی مهمی هستند که در این زمینه تاثیرات عمیقی به همراه دارند.
نتایج حاصل از مطالعات انجام شده نشان می دهد عمده ترین مشکلات جنسی در زنان، حدودا ۳۲ درصد دارای بی میلی جنسی و ۲۶ درصد مشکل در رسیدن به ارگاسم و ۱۶ درصد مشکل در لزج شدن واژن و اختلال درد را تجربه می کنند.
در مردان نیز ۳۱ درصد مشکل انزال زودرس، ۱۸ درصد اضطراب عملکرد و ۱۸ درصد اختلال در عملکرد نعوظ دارند.
بی میلی جنسی عمدتا به دلیل نارضایتی و ناخشنودی کلی از زندگی است هیچ موضوعی به اندازه عملکرد جنسی را نمی توان براساس دیدگاه روانشناختی/اجتماعی/ فیزیکی تحلیل و تبیین کرد.
بنابراین برای هرگونه مشکل در حیطه سلامت جنسی در هر سنی باید به دنبال عوامل روانشناختی، فیزیکی و اجتماعی و بین فردی بود.
« نتایج نشان می دهد بی میلی جنسی عمدتا به دلیل نارضایتی و ناخشنودی کلی از زندگی می باشد .
به طور کلی اختلالات جنسی صرفنظر از مشکلات فیزیکی مانند خستگی و کاهش انرژی، عمدتا متاثر از ناخشنودی و نارضایتی از روابط بین فردی است.
یک مرد نسبت به دوران جوانی اش خیلی دیرتر به نعوظ می رسد و انزال نیز مدت زمان بیشتری طول خواهد کشید.
در مردان پا به سن گذاشته با کاهش تستسترون، فعالیت سلول های شبکه ای لیدیگ کاهش می یابد بعد از سنین ۵۰ سالگی، هر سال حدود 04/0 تا 08/0 درصد.
اگر یک بیماری زمینه ای زندگی جنسی شما را مختل کرده است، وقت آن است که با دکتر مشورت کنید.
بسیاری از چالش های فیزیکی را می توان مدیریت کرد. مشکلات روانی را نیز نادیده نگیرید. استرس، ترس و اضطراب می تواند موانع جنسی در زندگی شما باشند.
روش های دیگر برای مبارزه با اثرات پیری بر روی تمایلات جنسی عبارتند از:
درمان جایگزینی تستوسترون. افزایش سن در مردان موجب کاهش تستوسترون می شود. مطالعات نشان داده اند که درمان تستوسترون می تواند باعث افزایش میل جنسی شود. اما ممکن است عوارض جانبی داشته باشد.
داروهای درمان اختلال نعوظ. این گزینه برای بسیاری از مردان مسن مفید است. اگر ED به علت بیماری ایجاد شده باشد، میزان موفقیت درمان دارویی ED حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد است.
درمان جایگزینی استروژن. این داروها ممکن است پس از یائسگی برای زنان تجویز شوند. با این حال، این درمان با افزایش خطر ابتلا به سکته مغزی، حمله قلبی و سرطان سینه مرتبط است.
روان کننده ها برای خشک شدن واژن. حتما روان کننده محلول در آب را امتحان کنید. ممکن است به تشخیص پزشک کرم استروژن واژینال برای درمان درد، خشکی یا خارش تجویز شود.
بسیاری از مردان و زنان مسن، تکنیک مخصوص به خود را برای داشتن یک زندگی جنسی شاد و سالم کشف کرده اند.
مثلا برخی ممکن است صبح ها بیشتر انرژی و تمایل به نزدیکی داشته باشند. برخی ممکن است کشف کنند که آرامش و کاهش اضطراب، عملکردی جنسیشان را بهبود می دهد.
برخی با معاقشه بیشتر قبل از رابطه جنسی موافقند.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.