عفونت واژن در دوران بارداری

چرا ترشحات واژن در دوران بارداری ایجاد می‌شود؟

ترشحات واژن در زنان باردار می‌تواند فیزیولوژیکی یا پاتولوژیک باشد.

بدن شما در زمان بارداری به طرق مختلف تغییر می‌کند و ممکن است ترشحات واژن را افزایش دهید. افزایش ترشح موکوس آزاد شده از غدد دهانه رحم با اثر استروژن بیش از حد در دوران بارداری علت ترشح طبیعی در بارداری است. اگر ترشحات شفاف یا سفید و بدون بو باشد، به احتمال زیاد به دلیل تغییرات هورمونی در دوران بارداری است و نشانه سالم بودن واژن است. به لطف افزایش هورمون‌ها در دوران بارداری، مادران باردار بیشتر مستعد ابتلا به تعدادی از عفونت‌های واژن هستند.

گاهی اوقات ترشح بیش از حد در زنان باردار می‌تواند ناشی از عفونتی باشد و زمانی رخ می‌دهد که تعادل باکتریایی طبیعی در واژن به هم بخورد. اگر افزایش ترشحات در دوران بارداری با بو، خارش و حساسیت همراه باشد، باید ترشحات را با نمونه‌برداری بررسی کرد و با توجه به عامل شناسایی شده، درمان مناسب را برنامه ریزی کرد. نکته مهم در اینجا غربالگری بیماری‌های مقاربتی و تشخیص آنهاست. داروهایی وجود دارد که می‌توان با خیال راحت در دوران بارداری از آنها استفاده کرد، استفاده از این روش درمانی با نظر پزشک، کودک شما را از خطر زایمان زودرس محافظت می‌کند.

شایع ترین عفونت‌هایی که در دوران بارداری با آن مواجه می‌شویم عبارتند از:

واژینوز باکتریایی(BV)، استرپتوکوک گروهB (GBS)، تریکومونانس‌ها و عفونت‌های قارچی.

واژینوز باکتریایی (BV)

به گفته مؤسسه ملی بهداشت، از هر 5 زن باردار 1 نفر ممکن است از این عفونت خارش‌آور و تحریک‌کننده رنج ببرند.

BV ناشی از رشد بیش از حد باکتری‌هایی است که به طور طبیعی در واژن زندگی می‌کنند، که می‌تواند تحت تاثیر تغییرات هورمونی در دوران بارداری قرار گیرد. در صورت درمان نشدن، علائم BV باقی می‌ماند و می‌تواند تولد زودرس را تهدید کند یا باعث تولد نوزادان کم وزن شود. BV را می‌توان با یک کشت ساده واژینال تشخیص داد. پس از اینکه پزشک یک سواب از واژن برداشت و آن را زیر میکروسکوپ بررسی کرد، می‌توان به راحتی تشخیص داد.

علائم چیست؟

ترشح نازک سفید مایل به خاکستری
درد در هنگام ادرار
خارش، سوزش در اطراف ولو و واژن
بوی ماهی از واژن
بوی بدی که بعد از رابطه جنسی بدتر می‌شود

چگونه درمان می شود؟

اگر در سه ماهه اول بارداری هستید، پزشک ممکن است درمان را تا سه ماهه دوم به تعویق بیندازد. به طور کلی، آنتی بیوتیک‌هایی مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین ترجیح داده می‌شود، گاهی اوقات می‌تواند خود به خود بهبود یابد.

برای جلوگیری از آن چه کاری باید انجام دهیم؟

*هرگز با مایو خیس یا شورت عرق ننشینید. همیشه از یک جفت لباس زیر نخی تمیز استفاده کنید

* از شلوارهای تنگ یا شلوارهایی که ممکن است باعث رشد باکتری و تعریق شوند، بخصوص در دوران بارداری خودداری کنیم.

* به نظافت ناحیه تناسلی در توالت دقت کنیم.

* پاک کننده‌های ناحیه تناسلی می‌توانند باعث عدم تعادل فلور واژن شوند.

استرپتوکوک گروه B

بین 20 تا 25 درصد از زنان سالم دارای باکتری GBS هستند که در سیستم آنها زندگی می‌کنند، معمولاً در دستگاه روده، رکتوم یا واژن.

از آنجایی که بسیاری از افراد سالم GBS را در بدن خود تجربه می‌کنند، مشخص نیست که چرا برخی افراد به عفونت‌های جدی تری از GBS مبتلا می‌شوند و برخی دیگر نه.

در برخی افراد می‌تواند باعث عفونت دستگاه ادراری (UTI) شود، اما برخی دیگر اصلاً علائمی ندارند. علائم عفونت ادراری شامل درد یا سوزش در هنگام ادرار، کدر شدن ادرار و میل ناگهانی به ادرار کردن است.

رفتار

اگر آزمایش GBS مثبت باشد، در طول زایمان آنتی بیوتیک دریافت می‌کنید تا از انتقال عفونت به نوزادتان جلوگیری شود.

(بدون آنتی بیوتیک، کودک شما در معرض خطر ابتلا به GBS زودرس است که باعث تب، مشکلات تغذیه و بی حالی می‌شود(

عفونت قارچی چیست؟

این بیماری به دلیل رشد بیش از حد کاندیدا، قارچی که به طور طبیعی در واژن زندگی می‌کند، ایجاد می‌شود. تغییرات در سیستم ایمنی در دوران بارداری، افزایش تولید گلیکوژن و افزایش سطح استروژن و پروژسترون به ایجاد محیطی کمک می‌کند که قارچ در آن رشد کند. دلیل دیگر مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک‌ها و رابطه جنسی است. اینها می‌توانند PH طبیعی واژن شما را مختل کنند.

به طور معمول، قارچ‌ها به مقدار مشخصی در واژن و مجرای روده شما وجود دارند. عفونت قارچی واژن معمولا از شخص دیگری منتقل نمی‌شود. سطوح بالای استروژن در دوران بارداری باعث تولید گلیکوژن بیشتر در سلول‌های واژن می‌شود. این باعث می‌شود که قارچ‌ها راحت تر تکثیر شوند و علائم ایجاد کنند. بر اساس برخی مطالعات، پیشنهاد شده است که استروژن ممکن است مستقیماً باعث تکثیر سریع قارچ‌ها و چسبیدن راحت‌تر به دیواره‌های واژن شود.

طبق یک مطالعه، 20 درصد از زنان مبتلا به کاندیدا هستند، اما این میزان در دوران بارداری به 30 درصد می رسد. در سه ماهه دوم و سوم شایع‌تر است.

علائم عفونت قارچی چیست:

درد، سوزش و خارش در ناحیه واژن
ترشحات ضخیم و منحنی زرد مایل به سفید؛ ممکن است بو وجود داشته‌باشد یا نباشد.
احساس درد و سوزش در هنگام مقاربت
سوزش هنگام ادرار کردن

مهم‌ترین و شایع‌ترین علامت عفونت قارچی واژن، خارش است. این خارش در شب تشدید می‌شود و اثر گرما ابتدا کاهش می‌یابد و سپس افزایش می‌یابد. در اکثر بیماران سوزش، درد و سوزش در اندام‌های تناسلی خارجی، گاهی قرمزی در ورودی واژن و پوسته شدن پوست دیده می‌شود. به خصوص در هنگام ادرار، احساس سوزش شدید در مجرای ادرار و نواحی که ادرار با آن تماس دارد، وجود دارد. همچنین ممکن است در حین رابطه جنسی درد نیز وجود داشته باشد. ممکن است با ترشحات بی‌بو و معمولاً سفید مایل به شیری همراه باشد. معمولا ترشحات بدبو نیست. وجود بو باید حاکی از وجود عفونت دوم همراه با قارچ باشد.

در بارداری، به خصوص در 3 ماه گذشته، با کاهش ایمنی سلولی، ایجاد عفونت قارچی تسهیل می‌شود.

عفونت‌های قارچی واژن در دوران بارداری اثرات منفی بر بارداری ندارند، اما در صورت احساس شکایت باید با پزشک خود مشورت کنید، زیرا ممکن است کنترل آن در دوران بارداری دشوارتر باشد.

چگونه می‌توان از عفونت قارچی پیشگیری کرد؟

به جای شکر تصفیه شده از کربوهیدرات های پیچیده و غلات کامل استفاده کنید.

* اغلب ماست مصرف کنید. لاکتوباسیلوس به طور طبیعی در ماست یافت می‌شود و پروبیوتیکی است که به هضم صحیح غذا کمک می‌کند و از عفونت‌های واژن جلوگیری می‌کند.

* برای کمک به از بین بردن باکتری‌های عامل عفونت، به طور منظم ادرار کنید.

*برای کمک به دفع سموم حداقل هشت لیوان آب در روز بنوشید.

* لباس زیر نخی بپوشیم.

واژینیت تریکوموناس

این یکی از شایع‌ترین و قابل درمان ترین بیماری‌های مقاربتی است.

انگل تریکوموناس واژینالیس از راه جنسی منتقل می‌شود و معمولاً در واژن زندگی می‌کند.

واژینیت ناشی از انگل تریکوموناس واژینالیس در حدود 20 درصد از مادران باردار در دوران بارداری مشاهده می‌شود. این انگل که با دم خود حرکت می‌کند و به راحتی در محیط واژن تکثیر می‌شود و باعث واژینیت می‌شود، می‌تواند از طریق جنسی و همچنین از توالت، حوله و لباس زیر مشترک و استخر منتقل شود.