اهدای تخمک برای زنانی توصیه می‌شود که دارای رحم سالم با قابلیت نگهداری جنین هستند اما تخمدان‌های ایشان تخمک مناسبی تولید نمی‌کند. این روش درمانی برای خانمهایی که شرایط زیر را دارند مناسب است:
-
تحت درمان سرطان هستند.
-
دچار نارسایی زودرس تخمدان هستند یا در دوره پس از یائسگی قرار دارند.
-
دارای تخمدان‌های نابالغ هستند یا به طور مادرزادی تخمدان ندارند.
-
دچار بیماری‌های ژنتیکی جدی وابسته به جنس و اتوزومی هستند.
-
همچنین در مواردی که تخمدانها بر اثر معالجه سرطان (به سبب شیمی‌درمانی یا پرتو درمانی)، اندومتریوز یا عفونت لگنی، توانایی خود را در تولید تخمک سالم از دست می‌دهند.
لازم به ذکر است که در صورت ابتلای مادر به بیماری ژنتیکی، احتمال انتقال بیماری به کودک وجود دارد و در اینگونه موارد نیز می‌توان به منظور پیشگیری از ابتلای کودک، از تخمک اهدایی استفاده نمود.
اهداء تخمک شامل تهیه و جمع‌آوری تخمک از زن اهداءکننده، باروری آن در آزمایشگاه با اسپرم شوهر و انتقال جنین‌های حاصل به رحم گیرنده (زوج نابارور) می‌باشد.
خانم اهداء کننده تخمک باید دارای شرایط سنی خاصی باشد؛ ترجیحاً باروری وی قبلاً ثابت شده باشد و تیم درمانی با بررسی‌های لازم، از سلامت جسمی و روحی وی اطمینان حاصل کرده باشند. دلیل وجود شرط سنی اهداء کننده تخمک این است که زنان جوان به داروهای هورمونی تجویز شده در طول درمان پاسخ بهتری می‌دهند و تخمک‌های سالم و بیشتری دارند. همچنین امکان بروز اختلالات ژنتیکی، کمتر و درصد موفقیت بارداری آنها بیشتر است. پس از انتخاب خانم مناسب جهت اهداء تخمک ، اهداءکننده تخمک توسط داروهای تحریک تخمک‌گذاری آماده خواهد شد و تخمک‌ها با اسپرم شوهر زن ناباروربارور خواهد شد و جنین حاصله به رحم خانم زوج نابارور انتقال داده خواهد شد.
اهدای اسپرم:
به گیرندهی اسپرم داروی تحریک تخمک گذاری+ ویتامین داده می شود تا تخمک گذاری بهتری صورت گیرد . به کمک سونوگرافی و / یا انجام تست تخمک گذاری در ایام نزدیک به تخمک گذاری ( روز ۱۱تا ۱۳ سیکل ماهانه ) زمان تخمک گذاری تعیین می شود . رضایت نامه از زوج گیرنده ی اسپرم ( مبنی بر دریافت اسپرم اهدائی ) گرفته می شود . با توجه به مشخصات ظاهری آنها اهدا کننده ی مناسب در نظر گرفته می شود . روز تخمک گذاری تلقیح اسپرم در مطب و بدون بیهوشی انجام می شود و پس از نیمساعت استراحت به منزل می رود .
اهداء جنین به معنای انتقال جنین حاصل از تلقیح خارج رحمی (IVF) اسپرم و تخمک یک زن و مرد به درون رحم زنی غیر از زن صاحب تخمک است. قانون اهدای جنین در ایران در سال ۱۳۸۲ در مجلس شورای اسلامی تصویب و آیین‌نامه اجرایی آن نیز در سال ۱۳۸۳ تصویب و ابلاغ شد. اهدا جنین یکی از راه های درمان زوج هایی می باشد که توانایی ایجاد جنین های سالم را ندارند. اهدا کننده های جنین اغلب زوج های سالمی می باشند که به منظور تولید جنین و اهداء آن در مرکز درمان ناباروری حضرت مریم (س) تحت جراحی قرار می گیرند و یا زوجهای ناباروری هستند که در مرکز تحت درمان تلقیح خارج رحمی (IVF) می باشند و بعد از حامله شدن و فرزند دار شدن، تعداد اضافه جنین های تشکیل شده را که با روش سرماداری (Cryopreservation) در نیتروژن مایع منجمد و ذخیره شده به زوج نابارور دیگر اهدا می کنند. قبل از اهدا جنین زوج های اهداء کننده جنین از نظر تاریخچه پزشکی، ژنتیکی و تست های خونی برای تشخیص بیماری های عفونی از جمله ایدز، هپاتیت، گروه های خونی و تطبیق خصوصیات ظاهری (فنوتیپی) دهنده و گیرنده بررسی می شوند و اجازه نامه کتبی مبنی بر استفاده از جنین های آن ها و عدم داشتن هیچگونه حقوقی نسبت به نوزادان متولد شده را امضاء می کنند.