همه آنچه که شما باید درباره عفونت منتقله از طریق رابطه جنسی بدانید (بخش دوم)

جهت مطالعه بخش اول این مطلب اینجا کلیک کنید.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس یا عفونت رایج مهبل یکی از عفونت های رایج منتقله از طریق رابطه جنسی است (بیماری آمیزشی محسوب می شود) که می تواند بر روی زوج تاثیر بگذارد. با این حال، زنان بیشتر این علائم را تجربه میکنند و در مردان اغلب بدون علامت می‌باشد.

برای زنان واژن شایع ترین محل عفونت است، در حالی که برای مردان مجرای ادراری است.

علائم تریکومونیاز عبارتند از:

بوی واژن
ترشحات واژن
درد یا ناراحتی در طی رابطه جنسی
درد هنگام ادرار کردن

یک زن مبتلا به تریکومونیا بیشتر احتمال ابتلا به HIV را دارد همچنین یک زن مبتلا به تریکومونیا و اچ آی وی نیز بیشتر احتمال دارد ویروس HIV را به دیگر شرکای جنسی انتقال دهد.

HIV و ایدز

ویروس نقص ایمنی بدن (اچ آی وی) به سیستم ایمنی بدن حمله می کند، میزبان آن را بسیار بیشتر از عفونت ها و بیماری ها آسیب پذیر می کند. اگر ویروس درمان نشود، حساسیت به عفونت بدتر می شود.

HIV در مایع منی، خون، شیر مادر و مایعات واژینال و رکتوم یافت می شود. HIV از طریق تماس جنسی، تغذیه با شیر مادر، زایمان، سوزن و سرنگ مشترک، و در موارد نادر، انتقال خون، می تواند منتقل شود.

با درمان، میزان ویروس موجود در بدن می تواند به سطح قابل قبولی کاهش یابد . این بدان معنی است که میزان ویروس HIV در خون در سطوح پایین است که نمی تواند در آزمایش خون شناسایی شود و اچ آی وی نمی تواند به دیگران منتقل شود. فرد مبتلا به HIV باید درمان خود را به طور عادی ادامه دهد، زیرا ویروس در حال مدیریت است و درمان نشده است.

اگر HIV بدون درمان پیشرفت کند و به مرحله 3 برسد ، به عنوان ایدز شناخته می شود و می تواند مرگبار باشد. با این حال، پزشکی مدرن تلاش میکند که HIV امید به زندگی را کاهش ندهد.

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

ویروس پاپیلومای انسانی یک نام برای گروهی از ویروس هایی است که بر روی پوست و غشاهای مخاطی مانند گلو، دهانه رحم، مقعد و دهان تاثیر می گذارد.

بیش از 100 نوع HPV وجود دارد که حدود 40 تای آنها می تواند بر ناحیه تناسلی تاثیر بگذارد. این 40 نوع از HPV ممکن است به دهان و گلو نیز منتقل شوند.

عوارض عفونت HPV :

رشد سلول های غیر طبیعی و تغییر در داخل دهانه رحم و به طور قابل توجهی افزایش خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم
زخم دهانه رحم

اکثر افراد مبتلا به HPV هیچ علائم و نشانه ای ندارند و از بیماری خود بی اطلاع هستند . HPV در ایالات متحده بسیار شایع است که تقریبا هر مرد و زن فعال جنسی، ویروس را در طول عمر خود انتقال می دهد.

HPV بیشتر از طریق رابطه جنسی واژینال یا مقعدی، رابطه جنسی دهانی و تماس جنسی با اندام های تناسلی منتقل می شود. افراد مبتلا به ویروس HPV بدون هیچ علائم و نشانه ای می توانند دیگران را آلوده کنند.

اگر چه بسیار نادر است اما زنانی که باردار و مبتلا به HPV هستند، ممکن است این ویروس را در دوران زایمان به کودک خود منتقل کنند . واکسیناسیون بهترین راه برای جلوگیری از HPV است.

مولوسکوم کنتاژیوزوم یا عفونت شایع پوستی

مولوسکوم کنتاژیوزوم یک عفونت ویروسی پوستی است. این بیماری بیشتر در دوران کودکی شایع است. اما در بزرگسالان این بیماری به وسیله ی نزدیکی منتقل خواهد شد.

این عفونت چهار نوع دارد:

MCV-1، شایع ترین نوع است
MCV-2، که بیشترین نوع انتقال جنسی است
MCV-3
MCV-4

هنگامی که این ویروس نوزادان را آلوده می کند، آن را STD (عفونت منتقله از طریق رابطه جنسی) نمی دانند.

ضایعات مولوسکوم کنتاژیوزوم کوچک و گنبدی وگرد و به صورت برجسته روی پوست است و در داخل آنها ماده ای ژله مانند و سفید وجود دارد که تماس این ماده با نقاط دیگر پوست باعث سرایت بیماری به دیگر نقاط بدن است . یک پزشک می تواند با مواد شیمیایی، جریان الکتریکی یا انجماد آنها را از بین ببرد. بعضی از داروهای تجویزی وجود دارد که در نهایت از رشد آنها جلوگیری می کند.

اسکیبیز یا گال

مایت (mite) یا هیره عامل بیماری گال، بنام سارکوپت اسکیبی نوع انسانی است که ۸ پا دارد. نوع حیوانی باعث گال نمی‌گردد و حیوانات نقشی در انتقال گال ندارند. فرد مبتلا به گال خارش شدیدی را تجربه می کند. افراد مبتلا به گال اغلب چندین هفته پس از عفونت اولیه از وضعیت خود اطلاعی ندارند، درحالی که عفونت های ناشی از گال به سرعت در حال گسترش است.

علت عفونت ناشناخته است، هرچند برخی معتقدند شرایط زندگی و کمبود بهداشت شخصی با این شرایط مرتبط است. با این حال، هیچ اثری علمی از این بیماری وجود ندارد.

عفونتها معمولا از طریق تماس نزدیک بدن، مانند دست فرد دیگری را برای مدت طولانی گرفتن و یا مقاربت جنسی، انتقال مییابند. ذر آغوش گرفتن یا به سادگی دست دادن با فردی که مبتلا به گال است، بعید است که به انتقال منجر شود.

مایت (عامل گال) گال نمی تواند بپرد یا پرواز کند. با این حال، می تواند برای 1 تا 2 روز پس از خروج از بدن انسان زنده بماند. این به این معنی است که به اشتراک گذاشتن لباس و ملافه با فردی که مبتلا به بیماری گال است خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد.

با این حال، تماس فیزیکی طولانی مدت، که احتمال دارد در طول رابطه جنسی رخ دهد، شایع ترین روش انتقال است.

علائم گال ممکن است چند هفته پس از انتقال اولیه رخ ندهد این علایم شامل موارد زیر می شود:

بثورات پوستی: مایت گال لکه های قرمز کوچکی به جا می گذارد که به صورت علامت های حفره ای شناخته می شود. آنها مانند نیش حشرات بوده و برخی ممکن است فکر کنند که اگزما است. در اطراف منطقه آرنج، مچ دست و در بین انگشتان پا و انگشتان دست ظاهر می شود. زنان این بثورات را در اطراف نوک سینه ها و مردان در نزدیکی اندام تناسلی تجربه می کنند.
خارش شدید: در شب یا بعد از یک دوش آب گرم، خارش شدیدتر می شود.
زخم: بع از خراشیدن بثورات، این ناحیه می تواند دردناک باشد، و زخم های پوسته ای ممکن است ایجاد شود.

معمولا بثورات ممکن است بر روی باسن، مچ پا، زیر بغل، اندام های تناسلی، کشاله ران، سر و گردن، صورت، شانه، کمر، کف پا، پایین پا و زانو ظاهر شود.

سیفلیس

سیفلیس در نتیجه یک باکتری به نام ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. این ارتباط با تماس جنسی منتقل می شود و فردی که در معرض عفونت قرار می گیرد، یک ضایعه سفلیسی دارد. زنانی که باردار و مبتلا به سیفیلیس هستند ، می توانند این عفونت STD را به کودک خود منتقل کنند، که در نتیجه منجر به تولد جنین مرده یا ناهنجاری های مادرزادی می شود.

یک دوره کمون بین 9 تا 90 روز پس از ابتلا به عفونت اولیه قبل از علائم بیماری اتفاق می افتد، به طور متوسط دوره اکمون 21 روز است. هر مرحله از سیفلیس علائم و نشانه های خاصی دارد. برخی از افراد مبتلا به سیفلیس هیچ نشانه ای ندارند، در حالی که افراد دیگر ممکن است علائم خفیفی را تجربه کنند.

برای برخی از افراد با این وضعیت، حتی اگر نشانه ها ازبین برود، باکتری هنوز در بدن وجود دارد و بعدا می تواند در سلامتی فرد مشکلات جدی ایجاد کند.

گونوره یا سوزاک

سوزاک یک عفونت مقاربتی (STD) است که توسط باکتری نیسریا گونور‌آ به‌وجود می‌آید و از طریق رابطه جنسی می تواند گسترش یابد. این عفونت معمولا به غشای مخاطی حمله می کند این باکتری می تواند در واژن، آلت تناسلی، دهان، مقعد یا چشم زنده بماند و می تواند در طول تماس جنسی منتقل شوند همچنین بسیار مسری است و در حفره های گرم و مرطوب بدن قرار می گیرد.

اکثر زنان مبتلا به عفونت گونوره هیچ نشانه ای ندارند. در صورت عدم درمان در زنان ممکن است بیماری التهابی لگن (PID) ایجاد شود و در مردان ممکن است التهاب غده پروستات، مجرای ادراری یا اپیدیدیم را ایجاد کند.

به محض اینکه یک فرد مبتلا به گونوره می شود، باکتری نیسریا گونور‌آ میتواند به سایر بخش های بدن نیز سرایت کند. فرد مبتلا ممکن است به طور تصادفی به چشم خود دست بزند و عفونت را گسترش دهد در نتیجه این طول دوره درمان را افزایش می دهد. یک زن باردار میتواند عفونت را در طی زایمان به نوزاد خود منتقل کند.

علائم بیماری سوزاک ممکن است بین 2 تا 10 روز پس از عفونت اولیه رخ دهد و در بعضی موارد ممکن است 30 روز به طول انجامد.

علائم سوزاک در مردان:

سوزش هنگام ادرار کردن
درد بیضه یا تورم
ترشح سبز، سفید یا زرد از آلت تناسلی

علائم سوزاک در زنان(در زنان احتمال کمی وجود دارد که علائمی را نشان دهد):

لکه بینی پس از رابطه جنسی
تورم واژن یا التهاب واژن
خونریزی غیر عادی بین دوره ها
درد در ناحیه لگن
سوزش یا درد در هنگام ادرار کردن

اگر مقعد آلوده شود، فرد مبتلا به گونوره ممکن است خارش مقعدی، حرکات دردناک روده و گاهی ترشح داشته باشد. هنگامی که انتقال بیماری به علت رابطه جنسی دهانی اتفاق بیافتد، ممکن است احساس سوزش در گلو و غدد متورم شده وجود داشته باشد.

چگونه در برابر عفونت های منتقله در رابطه جنسی پیشگیری کنیم؟

استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی امن ترین راه برای جلوگیری از گسترش STD ها است. کاندوم یک مانع فیزیکی است و به عنوان روشی برای جلوگیری از بارداری از ورود میکروب و باکتری های مقاربتی جلوگیری می کند.

برای هر سکس دهانی، واژینال یا مقعدی، از یک کاندوم جدید لاتکس استفاده کنید. هنگام استفاده از یک کاندوم لاتکس از روان کننده روغنی استفاده نکنید. اشکال غیر مانع از روشهای جلوگیری از بارداری، مانند داروهای ضد بارداری خوراکی یا دستگاه های داخل رحمی، هیچ کاری برای محافظت از افراد مبتلا به عفونت های جنسی انجام نمی دهند.

مراحل دیگری برای کاهش خطر ابتلا به STD وجود دارد:

نداشتن رابطه جنسی: خودداری از داشتن هر گونه اقدام جنسی، موثرترین راه برای جلوگیری از STD است.
داشتن یک شریک بدون عفونت: یک رابطه طولانی مدت با یک فرد که آلوده نیست، خطر ابتلا به STD را کاهش می دهد.
واکسیناسیون: واکسن هایی وجود دارد که می تواند یک فرد را از برخی انواع سرطان هایی که توسط HPV و هپاتیت B ایجاد می شود محافظت کند.
بررسی عفونت: قبل از رابطه جنسی با یک شریک جدید، بررسی کنید که شریک و خودتان هیچ عفونت مقاربتی ندارید.
نوشیدن الکل: افرادی که از الکل مصرف کرده اند بیشتر احتمال دارد که در روابط پرخطر شرکت کنند. از استفاده از داروهای تفریحی، که ممکن است بر سلامت شما تاثیر بگذارد، اجتناب کنید.
آموزش: والدین، مدارس و جامعه باید به فرزندان خود در مورد اهمیت رابطه جنسی سالم آموزش دهند و توضیح دهند چگونه از آلوده شدن به STD جلوگیری کنند .