زخم‌های دهانه رحم، عاملی برای ناباروری

با ورود عفونت به لوله‌های رحمی تعادل این اندام‌ها از بین رفته و باعث عفونت و چسبندگی می‌شود که در صورت عدم درمان به موقع می‌تواند منجر به ناباروری شود.

سرویکس یا دهانه رحم مدخل رحم است و رحم و لوله‌های فالوپ یا لوله‌های رحمی محل‌های استریل کانال بارداری‌ هستند. معمولا وقتی عفونت در واژن یا سرویکس باشد، نمی‌تواند وارد رحم شود و ساز و کارهای دفاعی مخاط دهانه رحم مانع گسترش عفونت به لوله‌ها و رحم می‌شوند. اما در مواردی که عفونت شدید باشد، ممکن است این عفونت وارد لوله‌های رحمی و رحم شود.

اگر این میکروارگانیسم‌ها وارد رحم و لوله‌ها شوند، تعادل این اندام‌ها از بین می‌رود و باعث عفونت چسبندگی می‌شود. متاسفانه در صورت عدم درمان به موقع این عارضه‌ها برگشت‌پذیر نیستند و می‌توانند باعث انسداد لوله‌ها و التهاب رحم و اندومتریت و در نتیجه ناباروری شوند. به همین دلیل، یکی از نخستین اقدامات در بررسی علل ناباروری، انجام معاینه و پاپ‌اسمیر است‌ که دهانه رحم از نظر وجود زخم و عفونت‌های ایجادکننده زخم، به‌ویژه گونوره و کلامیدیا بررسی و درمان شود.

یکی از نکات مهم دیگر در خصوص زخم‌های دهانه رحم این است که این زخم‌ها می‌توانند پیش‌ساز برخی بدخیمی‌ها در دهانه رحم باشند. به همین دلیل، در صورت وجود هر نوع زخم و یا التهاب در دهانه رحم، حتما باید پاپ‌اسمیر انجام شود و درمان لازم انجام شود؛ زیرا همان‌طور که اشاره شد، گاهی ممکن است بدخیمی‌های دهانه رحم به‌صورت زخم بروز کنند. بنابراین، اگر در معاینه متوجه وجود زخم شدیم، پاپ‌اسمیر انجام می‌دهیم و اگر نتایج پاپ‌اسمیر احتمال بدخیمی را مطرح کند، نمونه‌برداری انجام می‌دهیم.

گاه ما با مواردی مواجه می‌شویم که خانم باردار نمی‌شوند و ما در بررسی متوجه می‌شویم که برای زخم دهانه رحم کرایوتراپی انجام داده‌اند و این درمان باعث بروز تنگی در دهانه رحم و در نتیجه اختلال در باروری شده است. بنابراین، بسیار مهم است که زوج‌ها برای درمان ناباروری به مراکز تخصصی درمان ناباروری مراجعه کنند و حتی اگر زیر نظر متخصص زنان‌ باشند، به پزشک خود بگویند که قصد بارداری دارند تا پزشک درمانی را انتخاب کند که کمترین عوارض را در پی داشته باشد.

برای پیشگیری از بروز عفونت‌های سیستم تناسلی، خانم‌ها باید به‌دقت اصول بهداشتی را رعایت کنند، از هرگونه رابطه جنسی پرخطر بپرهیزند و در صورت داشتن علائمی همچون ترشحات غیرعادی واژینال و وجود درد، خارش و التهاب در ناحیه تناسلی حتما به پزشک مراجعه کنند.