فیبروم های رحمی تومورها یا توده هایی هستند که از سلول های عضلانی و سایر بافت ها ساخته شده اند که در دیواره رحم رشد می کنند. اگرچه فیبروم ها "تومور" نامیده می شوند، اما سرطان نیستند. فیبروم ها ممکن است به صورت یک تومور منفرد یا به صورت خوشه ای رشد کنند. اندازه یک فیبروم منفرد می تواند کمتر از 1 اینچ باشد یا تا 8 اینچ یا بیشتر رشد کند. دسته یا دسته ای از فیبروم ها نیز می توانند از نظر اندازه متفاوت باشند. بیشتر اوقات فیبروم ها در زنان در سنین باروری رشد می کنند. تخمین زده می شود که 77 درصد از زنان در سنین باروری بدون اینکه بدانند ممکن است به این عارضه مبتلا شوند.
توده های خوش خیم رحم یا فیبروم که اصطلاحا میوم هم به آنها گفته می شود در بخش های مختلفی از رحم مانند دیواره داخلی یا خارجی رحم رشد می کنند. اگر فیبروم ها در خارج از رحم رشد کنند می تواند بر روی اندام های تحتانی بدن مانند روده، مثانه، معده و حتی کلیه نیز را تحت تاثیر قرار دهد. فیبروم ها معمولا درمان دارویی ندارند و صرفا زمانی نیاز به درمان پیدا می کنند که بیمار دچار علائم خاصی شود.
محل قرارگیری و سایز فیبروم در بروز علائم و عوارض فیبروم رحمی تاثیر زیادی دارد. یکی از رایجترین مضرات فیبروم رحم (نوع انترامورال و ساب موکوزال) مشکلات قاعدگی مثل پریود سنگین، دردهای شدید قاعدگی یا پریودهای طولانی است.
انواع فیبروم رحم مثل کیست های تخمدانی روی عملکرد هورمون استروژن و پروژسترون تاثیر می گذارند. بهم خوردن تعادل این هورمون ها باعث می شود چرخه قاعدگی مختل شده یا حتی پریودی آن ماه را از کاملا دست بدهید.
همچنین تاثیر فیبروم بر قاعدگی می تواند به صورت قاعدگی شدید و طولانی (بیشتر از یک هفته) باشد یا اینکه خونریزی و لکه بینی بین دو سیکل را تجربه کنید. در صورتی که فیبروم ها باعث بهم خوردن تعادل هورمونی و قطع قاعدگی تان شده اند، باید هرچه زودتر برای درمان تاخیر پریود به متخصص زنان مراجعه کنید.
سایر علائم
- درد؛ درد مبهم یا تیرکشنده شکم یا لگن یا کمر حین عادت ماهیانه یا در طول ماه و یا حین رابطه جنسی.
- اثر فشاری روی ارگان‌های شکمی و لگنی که باعث تغییر در عادات روده ای و یبوست شده و ادرار کردن را دشوار می‌کند.
- بزرگ شدن رحم که از روی شکم هم مشخص می‌شود.
- سقط
- ناباروری
- ممکن است فیبروم‌ها بدون علامت باشند و حین معاینه و یا به صورت تصادفی در سونوگرافی کشف شوند.
تشخیص
ممکن است حین معاینه لگن بتوانیم فیبروم‌ها را تشخیص دهیم. برخی روش‌های تشخیصی عبارتند از:
۱- سونوگرافی
۲- هیستروسکوپی؛ وسیله ای که از طریق واژن از دهانه رحم وارد رحم شده و می‌توان فیبروم‌های داخل حفره رحم را دید و به خوبی ارزیابی کرد و در صورت امکان می‌توان از این طریق فیبروم‌ها را برداشت.
۳- لاپاروسکوپی؛ به وسیله این روش، یک لنز باریک از طریق شکم وارد شده و شکم و لگن بررسی می‌شود و فیبروم‌های خارج از حفره رحم دیده می‌شوند.
روش‌هایی مثل MRI و یا سی تی اسکن هم در مواردی برای بررسی محل دقیق فیبروم‌ها مورد نیاز است. گاهی نیز برای ارزیابی سرعت رشد فیبروم‌ها نیاز به تکرار این تست‌های تشخیصی داریم.
چه زمانی فیبروم نیاز به درمان دارد؟
فیبروم‌های کوچک و بدون علامت و همینطور فیبروم در خانم‌هایی که نزدیک یائسگی هستند معمولا نیاز به درمان ندارند.
دلایل ایجاد شدن فیبروم رحمی
دلایل ایجاد شدن فیبروم رحمی بسیار زیاد هستند که ما در زیر آن ها را برای شما شرح می دهیم.
– سابقه خانوادگی و موروثی: به صورتی که اگر چنان چه خواهر یا مادر شما فیبروم رحمی داشته باشند شما نیز به احتمال ۸۰ درصد به این بیماری مبتلا می شوید.
– هورمون ها: دو تا از هورمون هایی که از تخمدان ها ترشح می شوند استروژن و پروژسترون می باشند و این هورمون ها پس از هر سری عادت ماهیانه پوشش رحمی جدید ایجاد می کنند و این کار باعث به وجود آمدن فیبروم رحمی می شود.
– بارداری: باردار شدن نیز باعث افزایش احتمال فیبروم رحم می شود و جزو بیماری های زمان بارداری می باشد و این فیبروم در رحم در طول بارداری بزرگ تر می شود.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.