مشکلات جنسی در زنان دیابتی

عملکرد جنسی محدود به فعالیت های جنسی نیست بلکه طیف وسیعی از موضوعات جنسی، پزشکی، روانی و اجتماعی را شامل می شود. در این میان یکی از موضوعات تاثیرگذار در روابط زناشویی، ابتلاء زنان به دیابت است و این بیماری مشکلاتی را برای این افراد ایجاد می کند.

اختلال عملکرد جنسی مشکلی است که در روابط زناشویی بروز می کند و مانع رضایت زوج در رابطه جنسی می شود. این اختلال بسیار شایع است اما بسیاری از زوج ها ترجیح می دهند در رابطه با این مسئله با کسی حرف نزنند. در صورتی که این مشکل با در میان گذاشتن با یک متخصص رفع می شود.

در بسیاری از مقالات به نقش دیابت بر عملکرد جنسی مردان پرداخته شده است اما دیابت بر مشکلات جنسی زنان هم تاثیر می گذارد.

نشانه های مشکلات جنسی زنان چیست؟

- ناتوانی در رسیدن به اوج لذت جنسی

- خشک بودن ناحیه واژن قبل و در طول مقاربت

- ناتوانی در شل شدن عضلات واژن برای دخول

-  نداشتن علاقه و تمایل برای رابطه جنسی

-  عدم تحریک پذیری

- درد در هنگام رابطه جنسی

نقش دیابت بر مشکلات جنسی زنان:

- خشکی واژن در هنگام مقاربت و در نتیجه آن درد در آن ناحیه

- کم شدن یا از بین رفتن میل جنسی

-  عدم پاسخ جنسی به تحریک شدن (نداشتن حس ناحیه تناسلی)

-  نرسیدن به اوج لذت جنسی(ارگاسم)   

علل مشکلات جنسی زنان مبتلا به دیابت:

- اختلالات عصبی

- جریان خون کمتر به نواحی تناسلی و واژینال

- تغییرات هورمونی

- عوارض جانبی داروها

- سوء استفاده از الکل

- سیگار کشیدن

- مسائل روانی مانند اضطراب، افسردگی، استرس

- عفونت

- شرایط مربوط به حاملگی یا یائسگی

احتمال ابتلا به عفونت در زنان دیابتی:

خانم های مبتلا به دیابت بیشتر در معرض عفونت های ادراری و واژن هستند. خانم هایی که قند خون کنترل نشده دارند بیشتر به عفونت های قارچی مبتلا می شوند. این عفونت ها مشکلاتی در ناجیه واژن ایجاد کرده  و در نتیجه فرد در طول رابطه جنسی احساس درد و ناراحتی دارد.

در این نوع عفونت ها سوزش و درد ادامه دار است و واژن قادر به تولید مایع لغزنده نخواهد بود در نتیجه فرد رابطه دردناکی را تجربه خواهد کرد. این دسته از زنان از رابطه جنسی فرار می کنند اما این کار همه چیز را بدتر می کند زیرا داشتن رابطه جنسی بعد از مدت طولانی دردناک تر خواهد بود.

 درمان مشکلات جنسی

یکی از موضوعات تاثیرگذار در روابط زناشویی، ابتلاء زنان به دیابت است ‎

راه حل اختلالات جنسی در دیابتی ها:

وقتی به پزشک برای این مسئله مراجعه می کنید همه ی موارد زیر را با او مطرح کنید تا مشکل تان زودتر حل شود:

- تاریخچه سلامت جنسی

 - تعداد دفعات مشکلات و جزییات آن

-  عفونت های احتمالی

- داشتن بیماری های دیگر

-  استفاده از الکل و سیگار

- داروهایی که مصرف می کنید

- حاملگی یا یائسه شدن

- افسردگی یا تغییر ناگهانی در زندگی

پزشک با معاینه فیزیکی  یا تست های آزمایشگاهی نوع مشکلات جنسی زنان را متوجه شده و در رابطه با کنترل قند خون با مریض صحبت می کند.

تجویز کرم هایی برای رفع خشکی واژن بسیار مفیدند. تکنیک هایی برای پاسخ به تحریکات جنسی مانند تغییر پوزیشن در صورت مشورت با پزشک بسیار موثر خواهد بود. همچنین انجام برخی ورزش ها برای تقویت عضلات لگن و ناحیه تناسلی توصیه می شود.درمان های دارویی برای این مشکل هنوز در دست بررسی است.

*روش های پیشگیری از بارداری برای مبتلایان به دیابت:

عملکرد جنسی علاوه بر فعالیت های جنسی هر گونه فکر در رابطه با این مسائل، رفتار های جنسی و میل به فعالیت جنسی را پوشش می دهد.

دغدغه های مرتبط با این مسئله باروری و پیشگیری از بارداری است. به گزارش نبض ما تنها یک روش خاص برای پیشگیری از بارداری در خانم های مبتلا به دیابت وجود ندارد. در واقع هر کدام از روشها یکسری مزایا و معایب دارند. مشورت با متخصص در این رابطه به شما کمک شایانی خواهد کرد.

– قرص های ضد بارداری

مصرف این قرص ها برای خانم های زیر ۳۵ به شرطی که سیگاری نباشند، توصیه می شود. خانم های مبتلا به پرفشاری خون  باید در رابطه مصرف این قرص ها با پزشک  مشورت کنند. معمولا قرص های ضد بارداری با کمتر از ۳۵mg استروژن و پروژسترون با دوز پایین برای دیابتی ها توصیه می شود.

– آی یو دی

استفاده از آی یو دی هورمونی دارای پروژسترون (لوونورژسترل) در افرادی که احتمال عفونت های رحمی دارند، توصیه نمی شود. به گزارش نبض ما تحقیقات نشان می دهد هیچ چیزی خطرناک تر از عفونت های رحمی در افراد دیابتی نیست.

– کاندوم

کاندوم های معمولی یا دارای ژل اسپرم کش هیچ ممنوعیت مصرفی در زنان دیابتی ندارد اما استفاده از برخی روش های موثرتر توصیه می شود.

– بستن لوله های رحمی

این روش برای افرادی که تصمیم ندارند، فرزندی به دنیا بیاورند استفاده می شود. در واقع بستن لوله های رحمی هیچ ممنوعیتی برای افراد دیابتی ندارد.

*تاثیر دیابت بر باروری:

ممکن است کم بودن قند خون منجر به سقط جنین در سه ماه اول بارداری شود. همچنین احتمال اضافه وزن و سندرم تخمدان پلی کیستیک در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ بیشتر است که ممکن است حامله شدن را سخت تر کند.