سیفلیس از بیماری‌های مقاربتی است که ممکن است زنان باردار به آن مبتلا شوند. امروزه باید آزمایش‌ها و مراقبت‌هایی را در نظر گرفت تا این عفونت به جنین نرسیده و خطری جنین را تهدید نکند.
راه اصلی انتقال سیفلیس از طریق رابطه جنسی است ولی در مادر مبتلا به سیفلیس ممکن است این بیماری در دوران بارداری یا زمان زایمان به جنین منتقل شود
سیفلیس با بروز زخم بدون درد در نزدیکی مدخل واژن، دهان یا دور مقعد شروع شود. بوسیدن محل نزدیک زخم، آمیزش جنسی (واژینال یا از راه مقعد) با فرد مبتلا میتواند باعث انتقال میکروب شود.
استفاده از توالت مشترک، لباس مشترک ، وان و استخر موجب ابتلا به بیماری نمیشود.
مقاربت جنسی سیفلیس زیر نظر پزشک متخصص زنان قابل کنترل می‌باشد.
مدت زمانی که فرد زخم بدون درد دارد ، طولانی نیست و بهمین دلیل مراجعه دیرهنگام فرد ممکن است تشخیص را مشکل سازد
در ایران کلیه مادران باردار تحت آزمایش شناسایی سیفلیس قرار میگیرند. بدین ترتیب با شناسایی مادر بیمار، و درمان مناسب وی از انتقال بیماری به جنین جلوگیری می‌شود.
چطور می‌شود از ابتلا به بیماری سیفلیس پیشگیری کرد؟
📍عدم ارتباط جنسی با فردی که از نظر بیماری بررسی نشده است
📍استفاده از کاندوم در صورت رابطه جنسی،(البته گاهی زخمهای سیفلیس در مناطقی هستند که کاندوم آنها را نمی‌پوشاند و بنابراین از انتقال محافظت نمیشود)
چه کسانی باید از نظر این بیماری بررسی شوند :
📌همه خانمهای باردار در سه ماهه اول حاملگی
📌فردی که پدر و یا مادر آلوده به بیماری دارد
اگر خانم باردار به سیفلیس مبتلا شود چه اتفاقی برای خودش و جنین می‌افتد؟
مادر بیمار، بیماری را به جنین منتقل میکند و عوارض جنینی شامل وزن کم هنگام تولد ،زایمان زودرس و مرده زایی است .
نوزاد مبتلا ممکن است در ابتدا هیچ علامتی نداشته باشد ولی به سرعت و در عرض چند هفته مبتلا به مشکلات شدید مثل کاتاراکت ، تشنج و کاهش سطح هوشیاری و حتی مرگ می‌شود
برای اینکه از ابتلا جنین جلوگیری شود باید تست مادر در اوایل بارداری انجام و در صورت ابتلا مادر درمان فوری شروع شود تا از ابتلا جنین به این بیماری جلوگیری شود
تشخیص بیماری با آزمایش خون و گاهی بررسی ترشحات زخم است ، بیماری در کل قابل درمان است با اینکه ممکن است برخی عوارض آن با درمان بهبود نیابد.
یک بار ابتلا به بیماری باعث ایمنی دائم نمیشود و حتی پس از درمان کامل و موفق امکان ابتلا مجدد وجود دارد ، بیماری ممکن است هیچگونه علامتی نداشته باشد و زخمهای آن در واژن، یا داخل مقعد یا دهان مخفی باشند ، بنابراین ممکن است شریک جنسی مبتلا هیچ علامتی نداشته باشد و در عین حال ناقل بیماری باشد.