رحم قسمت ضخیمی از مجاری تناسلی زن بوده که بین لوله رحم و واژن قرار دارد . عضوی گلابی شکل و مختصری از عقب به جلو پهن بوده . طول آن حدود 7، عرض آن 5 ( در پهن‌ترین قسمت ) و ضخامت آن 2 تا 3 سانتیمتر است. دو قسمت اصلی در آن میتوان تشخیص داد که عبارتند از : قسمت پهن بالا به نام جسم رحم و دیگر قسمت استوانه ای شکل پایینی به نام دهانه رحم که قسمتی از آن به نام بخش واژینال به داخل واژن برجسته می‌شود . فوندوس رحم انتهای فوقانی رحم است که لوله‌های رحم از آن به خارج می روند. ناحیه باریکی که بین جسم و دهانه رحم قرار دارد ایسموس نامیده می‌شود. جدار رحم شامل سه لایه است که از خارج به داخل به ترتیب عبارتند از : سروزیا پریمتریوم ، طبقه عضلانی یا میومتریوم و مخاط یا اندومتریوم.
پریمتریوم: یک لایه سروزی است شامل یک ردیف سلولهای مزوتلیال که با لایه نازکی از بافت همبند پشتیبانی می‌شود. این لایه در طرفین رحم با پریتوان رباط پهن ادامه یافته اما در نیمه تحتانی ، سطح قدامی رحم که مجاور مثانه است وجود ندارد .
میومتریوم: لایه ضخیمی از عضله صاف به ضخامت حدود 12 تا 15 میلیمتر است . الیاف عضلانی به صورت دسته‌های مجزا بوده و بین انها بافت همبند قرار دارد .سلولهای عضلانی درشت هستند و طول آنها بین 40 تا 90 میکرون متغیر است . در موقع حاملگی اندازه سلولها بزرگتر شده و طول انها ممکن است به 600 میکرون یا بیشتر برسد .
در میومتریوم سه لایه عضلانی ممکن است بتوان تشخیص داد گرچه که به علت وجود الیاف رابط حد آنها کاملا مشخص نیست . این سه لایه عبارتند از یک لایه طولی در داخل ، یک لایه ضخیم حلقوی و مایل با رگهای خونی فراوان در وسط و یک لایه طولی نازک در خارج که بلافاصله زیر پریمتریوم قرار دارد.
اندومتریوم: اندومتریوم یا مخاط که در سونوگرافی اکوژن می‌باشد، به میومتریوم چسبیده در ارتباط با فعالیت ترشحی تخمدان دچار تغییرات دوره ای می‌گردد. این تغییرات با نابودی نسبی مخاط که منجر به نکروز و خونریزی شده و قاعدگی نام دارد به اوج می‌رسد.
قاعدگی معمولا هر 28 روز یکبار و به مدت 3 تا 5 روز ادامه دارد . اولین روز قاعدگی، اولین روز سیکل می‌باشد اندومتریوم از دو لایۀ فانکشنال و بازال تشکیل شده است. لایۀ فانکشنال ضخامت ثابت نداشته و در طول قاعدگی دستخوش تغییراتی در ضخامت و اکو می‌گردد. لایۀ بازال که در سونوگرافی اکوژن می‌باشد، حاوی عروق اسپیرال است که پس از ضخیم شدن لایۀ فانکشنال مسئولیت خونرسانی به این لایه را بر عهده دارند. تشکیل لایۀ فانکشنال تحت اثر استروژن است در حالیکه، پروژسترون مسئول حفظ اندومتریوم و فعالیت ترشحی آن در فاز ترشحی است.
ضخامت اندومتر در دوره‌های مختلف سیکل قاعدگی در زمان سنین باروری
قاعدگی:
این دوره روز اول تا ششم قاعدگی را شامل می‌شود. در دورۀ خونریزی، اندومتر کمترین ضخامت را دارد و در سونوگرافی به صورت یک نوار باریک هایپراکو دیده می‌شود. معمولاً ضخامت اندومتر به 1 تا حداکثر 4 میلی متر می‌رسد. این نوع سونوگرافی ضخامت اندومتر را دقیق تر اندازه گیری می‌کند.
فاز پرولیفراتیو:
در این فاز همزمان با رشد فولیکول تخمدانی، اندومتر نیز رشد کرده و ضخامت آن افزایش پیدا می‌کند. از روز 6 قاعدگی شروع می‌شود و تا روز 14 قاعدگی ادامه دارد. به طوریکه در روز 7-8 چرخۀ قاعدگی ضخامت اندومتر به حد قابل ملاحظه‌ای می‌رسد. علت این مرحله اثر استروژن بر غدد و سلولهای اندومتر و افزایش جریان خون لایۀ فانکشنال است. در پایان این فاز ضخامت اندومتر ممکن است به 4 تا 8 میلی متر( 2± 8/5) برسد.
فاز حوالی تخمک گذاری:
یک اندومتر سه لایۀ 6 تا 10 میلی متری که احتمالاً در نتیجۀ عدم و فعالیت غدد ترشحی این نما ایجاد می‌شود.
فاز لوتئال(ترشحی) :
48 ساعت پس از تخمک گذاری نمای چند لایه‌ای اندومتر ناپدید می شود این دوره از روز 14 تا انتهای چرخه ادامه دارد. ضخامت اندومتر در این فاز همانند فاز فولیکولار است و به 8 تا 16 میلی متر (8/2 ±2/7) می رسد. اما ممکن است به 20 میلی متر هم برسد. که این حالت ممکن است با هایپرپلازی اندومتر یا کارسینوم اندومتر اشتباه گرفته شود.
یکی از راه‌های راه افتراق آن با حالت فیزیولوژیک تغییرات ضخامت اندومتر این است که، اگر در سیکل بعدی مجدداً سونو انجام شود، در صورتیکه ضخامت اندومتر کاهش پیدا کرده و به حالت طبیعی برگردد پاتولوژی مطرح نمی‌باشد. ارزیابی ضخامت اندومتر در زنان سنین باروری و پس از منوپوز اهمیت ویژه‌ای دارد. این ارزیابی بیشتر در بیمارانی صورت می‌گیرد که دارای عوامل خطر برای سرطان اندومتر هستند. زنان مبتلا به بیماری پلی کیستیک تخمدان، زنانی که تاموکسیفن مصرف می‌کنند، زنان در معرض خطر کانسر پستان و زنانی که خونریزی غیر طبیعی رحم دارند، کسانی هستند که کاندیدهای مناسبی برای بررسی ضخامت اندومتر محسوب می‌شوند.