اختلال ارگاسم یا آنورگاسمی در زنان

آنورگاسمی اصطلاح پزشکی است که به ناتوانی در رسیدن به ارگاسم، پس از تحریک جنسی کافی اشاره دارد. در واقع افراد مبتلا به این اختلال جنسی توانایی لازم برای رسیدن به اوج لذت جنسی را ندارند. این موضوع باعث می شود فرد از زندگی جنسی خود رضایت کامل نداشته و به پریشانی مبتلا شود. آنورگاسمی یکی از شایع ترین مشکلات جنسی در زنان است و تعداد قابل توجهی از زنان به آن مبتلا هستند. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت در مورد علائم، نشانه ها، علل و درمان آنورگاسمی در زنان یا همان ناتوانی در رسیدن به ارگاسم اطلاعات مفیدی را در اختیارتان قرار خواهیم داد.

شدت ارگاسم در هر فردی متفاوت است. ضمن این که ممکن است میزان وقوع ارگاسم و میزان تحریک لازم برای رسیدن به آن نیز از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. در واقع، بسیاری از زنان به طور مداوم و تنها با نفوذ آلت تناسلی مردانه به واژن به ارگاسم می رسند. اما برخی برای رسیدن به اوج لذت باید بیشتر تحریک شوند. به علاوه، ارگاسم اغلب با سن، بیماری ها و یا داروهایی که مصرف می کنید ارتباط دارد. اگر گاه به گاه به ارگاسم می رسید مشکلی نیست. اما اگر در رسیدن به ارگاسم مشکل دارید و یا رسیدن به آن شما را به زحمت می اندازد باید در مورد ناتوانی جنسی آنورگاسمی با پزشک مشورت کنید. تغییر در شیوه زندگی و درمان رابطه جنسی ممکن است به شما کمک کند.

علائم و انواع آنورگاسمی در زنان

ارگاسم احساس لذت شدید فیزیکی و رهایی از تنش، همراه با انقباضات ریتمیک غیر ارادی عضلات کف لگن می باشد. اما این حالت همیشه دقیقا آن چیزی نیست که شما در تصور دارید. رسیدن به اوج لذت جنسی برای هر زن متفاوت می باشد. با این تعریف، علائم اصلی ناتوانی جنسی آنورگاسمی در زنان ناتوانی در تجربه کردن این حالت، یا نیاز به زمان زیاد برای رسیدن به ارگاسم است. اما انواع مختلفی از ناتوانی جنسی آنورگاسمی به شرح زیر وجود دارد:

• ناتوانی جنسی آنورگاسمی مادام العمر: این به این معنی است که فرد هرگز ارگاسم را تجربه نکرده است.
• ناتوانی جنسی آنورگاسمی اکتسابی: این به این معنی است که فرد تا به حال ارگاسم را تجربه کرده است اما در حال حاضر در رسیدن به آن ناتوان است.
• ناتوانی جنسی آنورگاسمی موقعیتی: این به این معنی که فرد تنها در طول شرایط خاص مثل برقراری رابطه جنسی دهانی یا … قادر به رسیدن به ارگاسم است. البته بیشتر زنان از راه رابطه جنسی واژینال به اوچ لذت جنسی خواهند رسید.
• ناتوانی جنسی آنورگاسمی تعمیم یافته: این به این معنی است که فرد در هر موقعیت و با هر شریک جنسی به ارگاسم نمی رسد.

علت آنورگاسمی در زنان چیست؟

با وجود آنچه شما در فیلم ها شاهد آن هستید، رسیدن به ارگاسم کار ساده ای نیست. این اوج لذت بخش، در واقع یک واکنش پیچیده است که به بسیاری از عوامل جسمی، عاطفی و روانی بستگی دارد. اگر مشکلی در مورد هر کدام از عوامل ذکر شده داشته باشید ممکن است تواناییتان برای رسیدن به ارگاسم دست خوش تغییر قرار گیرد.

علل فیزیکی

طیف گسترده ای از بیماری ها، تغییرات جسمی و داروها می توانند به آنورگاسمی در زنان منجر شوند:

• بیماری ها: بیماری هایی مانند دیابت و بیماری های عصبی، مانند مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) می تواند بخشی از چرخه پاسخ جنسی انسان را تحت تاثیر قرار دهد.
• بیماری های زنانه: اوج لذت جنسی ممکن است با انجام جراحی های زنانه، مانند هیسترکتومی یا جراحی سرطان دچار تغییر شود. علاوه بر این، ناتوانی در رسیدن به ارگاسم اغلب با نگرانی های دیگر جنسی مانند مقاربت ناراحت کننده یا دردناک همراه است.
• داروها: مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI ها)، داروهای فشار خون، آنتی هیستامین ها و داروهای ضد افسردگی ممکن است در رسیدن به ارگاسم اختلال ایجاد کنند.
• مصرف الکل و سیگار: مصرف بیش از حد الکل می تواند توانایی عضلات را برای رسیدن به ارگاسم تحت تاثیر قرار دهد. مصرف سیگار هم همان عملکرد را با محدود کردن جریان خون دارد.
• روند پیری: با افزایش سن، تغییرات طبیعی در آناتومی، هورمونها، سیستم عصبی و سیستم گردش خون ایجاد می شود که همگی می توانند بر روی تمایلات جنسی شما تاثیر بگذارند. به خاطر کاهش سطح استروژن در طی انتقال به یائسگی، جریان خون به واژن و کلیتوریس کاهش می یابد. این موضوع می تواند در ارگاسم تاخیر ایجاد کرده و یا به طور کامل این فرایند ار متوقف کند.

علل روانی

بسیاری از عوامل روانی در توانایی برای رسیدن به اوج لذت جنسی نقش مهمی بازی می کنند. این عوامل روانی عبارتند از:

• مشکلات روحی و روانی، مانند اضطراب یا افسردگی
• نارضایتی از شرایط بدنی و ظاهر اندام
• استرس و فشار مالی
• باورهای فرهنگی و مذهبی
• ترس از بارداری یا بیماری های مقاربتی
• خجالت کشیدن
• احساس گناه در مورد لذت بردن از تجربیات جنسی
• قرار گرفتن در معرض سوء استفاده جنسی یا عاطفی در گذشته

علل عاطفی

بسیاری از زوج ها به دلیل داشتن مشکل در روابط زناشویی خود آنورگاسمی را تجربه می کنند. مسائل اساسی در این حوزه عبارتند از:

• عدم ارتباط با شریک زندگی
• درگیری حل نشده و یا دعوا
• ارتباط ضعیف بین نیازهای جنسی یکدیگر
• خیانت و یا عدم اعتماد
• خشونت

تشخیص آنورگاسمی

یک ارزیابی پزشکی برای تشخیص ناتوانی جنسی آنورگاسمی معمولا متشکل از موارد زیر می باشد:

• سابقه دقیق پزشکی: پزشک باید در مورد سابقه بیماری های جنسی، جراحی و روابط فعلی شما اطلاعات کافی کسب کند. اجازه ندهید که خجالت کشیدن از دادن پاسخ های صادقانه جلوگیری کند. این پرسش ها سرنخ مهمی برای کشف علت مشکل شما هستند.
• معاینه فیزیکی: برای یافتن علل فیزیکی آنورگاسمی در زنان معاینات فیزیکی برای تشخیص بیماری هایی مانند بیماری های زمینه ای انجام می شود. معاینه ناحیه تناسلی برای یافتن دلیل فیزیکی یا تشریحی واضح جهت ناتوانی در رسیدن به ارگاسم لازم است.

داروها و درمان آنورگاسمی در زنان

متاسفانه درمان آنورگاسمی در زنان کمی دشوار است. عموما برنامه درمانی به علت علائم بیماری شما بستگی دارد. اما پزشک ممکن است ترکیبی از تغییر در شیوه زندگی و دارو درمانی را توصیه کند.

تغییر در شیوه زندگی

برای بسیاری از زنان، پرداختن به مسائل مربوط به رابطه و عوامل استرس زا روزمره، بخش مهمی از درمان می باشد. درک عملکرد های مختلف بدن و امتحان کردن انواع مختلف تحریک جنسی نیز کمک کننده می باشد.

درک بدن: درک آناتومی بدن و چگونگی کارکرد بخش های مختلف آن می تواند به شما کمک کند که با تحریک نقاط حساس بدن به ارگاسم برسید. برای تشریح بخش های مختلف بدن علاوه بر استفاده از تصاویر اینفوگرافی، می توانید از آینه نیز استفاده کنید. بعد از شناسایی نقاط حساس بدن خود می توانید این موضوع را با همسر خود در میان گذاشته و از او بخواهید که این نقاط را طی رابطه جنسی تحریک کرده و به شما در رسیدن به ارگاسم کمک کند.

افزایش تحریک جنسی: زنان، بدون ایجاد تحریک جنسی کافی هرگز به ارگاسم نخواهند رسید. برخی از زنان برای رسیدن به ارگاسم نیاز به تحریک مستقیم یا غیر مستقیم کلیتوریس دارند. برای تحریک بیشتر این منطقه از ناحیه تناسلی می توانید پوزیشن های مختلف را برای رابطه جنسی امتحان کنید. در این تغییر وضعیت، قطعا می توانید پوزیشنی را انتخاب کنید که در آن کلیتوریس و واژن بیشتر تحریک می شوند. ضمن این که لمس این نواحی از سیستم تناسلی و ایجاد ارتعاش در آن می تواند به ارگاسم شما کمک کند. برخی از افراد نیز با تصویرسازی ذهنی در هنگام رابطه جنسی به ارگاسم خود کمک می کنند. وسیله ای به نام خلاء نیز وجود دارد که موجب افزایش جریان خون به کلیتوریس و تحریک جنسی می شود.

مشاوره: درگیری ها و اختلافات در زندگی زناشویی یکی از علل آنورگاسمی در زنان است. در این حالت یک مشاور از طریق حل اختلافات و تنش ها می تواند زندگی جنسی شما را به مسیر قبلی خود بازگرداند.

رفتار درمانی شناختی: این نوع از درمان بر روی تغییر افکار منفی که ممکن است شما درباره رابطه جنسی داشته باشید تمرکز دارد. در این درمان تمام افکار منفی از شما دور خواهد شد.

درمان رابطه جنسی: درمانگران جنسی، درمان گرانی هستند که در زمینه مسائل جنسی تخصص دارند. افراد معمولا از مراجعه به درمانگران جنسی به دلیل خجالت سر باز می زنند. اما درمانگران جنسی می توانند در درمان ناتوانی جنسی آنورگاسمی بسیار مفید باشند. در این نوع درمان مسائل زیر گنجانده شده است:

• آموزش های جنسی
• کمک به مهارت های ارتباطی
• تمرینات رفتاری

درمان های دارویی

هورمون درمانی یکی از درمان های تضمین شده برای ناتوانی جنسی آنورگاسمی است.

درمان بیماری های جدی: اگر یک بیماری مانع توانایی برای رسیدن به ارگاسم شده باشد، درمان علت زمینه ای ممکن است مشکل شما را حل کند. تغییر یا تعدیل داروهایی که موجب مهار ارگاسم می شوند نیز ممکن است علائم را از بین ببرند.

درمان با استروژن برای زنان یائسه: استروژن درمانی سیستمیک، می تواند اثر مثبتی بر عملکرد مغز و خلق و خوی که از عوامل مستقیم بر روی پاسخ جنسی هستند، داشته باشد. استروژن درمانی موضعی در شکل های کرم واژینال یا یک شیاف هستند که در واژن قرار داده شده یا مالیده می شوند و موجب افزایش جریان خون و بهبود تحریک جنسی خواهند شد. در برخی موارد، ترکیبی از استروژن و پروژسترون برای درمان آنورگاسمی در زنان تجویز می شود.

درمان با هورمون تستوسترون: تستوسترون نقش مهمی در عملکرد جنسی زنان بازی می کند. تستوسترون ممکن است به افزایش تحریک جنسی کمک کند. اما متاسفانه این درمان مورد تایید سازمان غذا و دارو آمریکا برای درمان ناتوانی جنسی در زنان نمی باشد. علاوه بر این، درمان با این هورمون می تواند عوارض جانبی منفی، از جمله آکنه، رشد موهای اضافی در بدن (هیرسوتیسم) و کچلی به فرم مردانه ایجاد کند. پایین آمدن سطح تستوسترون معمولا بعد از عمل جراحی برداشتن تخمدان ها ایجاد می شود.